Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/373 Esas 2020/214 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/373
Karar No: 2020/214
Karar Tarihi: 20.01.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/373 Esas 2020/214 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalıya araç kiralama hizmeti ihale yoluyla verildiğini ve ihale konusu işin davalı işçileri tarafından yürütüleceğini belirtmiştir. İş akdinin feshedilmesi nedeniyle işçi tarafından kıdem, ihbar tazminatı ve genel tatil alacağına ilişkin Antalya 1. İş Mahkemesi'nde dava açılmıştır. İşçi tarafından ilamlı icra takibine geçilmesiyle cebri icra tehditi altında borcun tamamı ödenmiştir. Davacı, ödemek zorunda olduğu tarihten itibaren 13.282,76 TL tutarının tahsili için dava açmıştır. Davalı ise dava dışı işçinin başka şirketlerde de çalıştığını ve asıl ya da alt işveren olmadığını savunarak davanın reddedilmesini istemiştir. Mahkeme, taraflar arasındaki sözleşme ve genel şartnamenin işçi alacakları ve tüm ödemelerin alt işveren tarafından karşılanacağına yönelik hükmüne dayanarak, davalının sorumlu olduğu kısmi bir karar vermiştir. Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir ve temyiz itirazları reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri: İş Kanunu'nun 13. maddesi, İş Kanunu'nun 14/1, 17 ve 18. maddeleri, Borçlar Kanunu'nun 110. maddesi.

23. Hukuk Dairesi 2019/373 E. , 2020/214 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, davalıya araç kiralama hizmeti ihale yoluyla verildiği, ihale konusu işin davalı işçileri tarafından yürütüleceğini, iş akdinin feshedilmesi nedeniyle işçi tarafından kıdem, ihbar tazminatı ve genel tatil alacağa ilişkin Antalya 1.İş Mahkemesi 2011/119 E. dava açıldığını, kararın kesinleştiğini, işçi tarafından ilamlı icra takibine geçilmesiyle cebri icra tehdidi altında borcun tamamını ödediklerini, ödemek zorunda oldukları ödeme tarihi olan 11.09.2012 tarihinden itibaren 13.282,76 TL tutarı talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava dışı işçinin başka şirketlerde de çalıştığını, asıl ya da alt işveren olmadığını, davacı ... adına hareket eden şirket konumunda olduğunu, dava dışı işçinin kendi yanlarında çalıştığı dönem ile sınırlı olarak sorumlu tututalabileceklerini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve dosya kapsamına göre; taraflar arasında imzalanan sözleşme ve genel şartnamaye göre işçi alacakları ve tüm ödemelerin alt işverene ait olduğunun kararlaştırıldığı, sözleşme hükümlerinin bağlayıcı olduğu, kıdem tazminatı ve izin ücretinden tüm yüklenicilerin dava dışı işçiyi çalıştırdıkları dönem ile sorumlu olduğu, ihbar tazminatından ise son işveren olan davalının sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın davalının sorumlu olduğu miktar üzerinden kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 20.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.