Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, davalının temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Davacı temyizi yönünden; 6100 Sayılı HMK"nun geçici 3.madde 1.fıkrasına göre; “Bölge adliye mahkemelerinin, 26/9/2004 tarihli ve 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun geçici 2"nci maddesi uyarınca Resmi Gazete"de ilan edilecek göreve başlama tarihine kadar, 1086 sayılı Kanunun temyize ilişkin yürürlükteki hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.” 2.Fıkrasına göre; Bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce aleyhine temyiz yoluna başvurulmuş olan kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26/09/2004 tarihli ve 5236 sayılı Kanunla değişiklikten önceki 427 ilâ 454"üncü madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.
5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu"nun 5.maddesine göre iş mahkemesinden verilen kararlar tefhim ve tebliğ tarihinden itibaren 8 gün içinde temyiz olunabilir. Bu süre içinde temyiz dilekçesinin hakime havale edildikten sonra temyiz defterine kaydının yaptırılması ve harcının yatırılması gerekir. Temyiz süresi içinde temyiz dilekçesi ve temyiz defterine kaydedilmiş, ancak harç yatırılmamış ise, harç ve temyiz giderlerinin yatırılması için ilgili tarafa HUMK"nun 434/3.maddesi gereği 7 günlük kesin süre verilmesi gerekir. 8 günlük süre içinde temyiz edilmeyen (HUMK"nun 432/4), temyiz defterine kaydı yapılmayan (HUMK"nun 434/3) kararlar kesinleşmiş olur.
Öte yandan İş Mahkemesinden verilen kararların katılma yoluyla temyizine ilişkin 5521 sayılı Yasada bir hüküm bulunmadığı gibi süre tefhimle başladığından gerekçeli kararın
ayrıca sonradan tebliğ edilmiş olması tefhimle işleyen sürenin hukuksal sonuçlarını doğurmasına engel değildir. HMK"nun 103/1-4 maddesi gereğince hizmet akdi veya iş sözleşmesi sebebiyle işçilerin açtıkları davalar adli tatilde görülecek işlerden olduğundan adli ara vermede geçen günler süreye dahildir.
Somut olayda karar davacı vekiline 15/04/2014 tarihinde usulüne uygun olarak tefhim edilmiş, davacı vekiline gerekçeli karar 28.05.2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Davacının temyiz talebinin 8 günlük temyiz süresinin son günü olan 24.04.2014 tarihi geçtikten sonra 10.07.2014 tarihinde yapıldığı temyiz defterine kayıt ve harç makbuzlarından anlaşıldığından davacının temyiz talebinin HUMK"nun 432/4.maddesi gereğince süre aşımı nedeniyle REDDİNE,
2-Davalı temyizi yönünden; Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
3-Davacı, davalıya ait Clup Marco Polo adlı işletmede 24/03/2010-19/10/2010 tarihleri arasında mutfak bölümünde çalıştığını, haftanın 6 günü, günde 13,5 saat olmak üzere haftada toplam 81 saat rutin çalışmasının olduğunu, fazla çalışmalarının ödenmediğini ileri sürerek ihbar tazminatı ve fazla mesai ücreti alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının 01/04/2010 tarihinde stewar şefi olarak işbaşı yaptığını, 18/10/2010 tarihinde işten ayrıldığını, davacının ihbar tazminatının 14/01/2011 tarihinde hesabına yatırıldığını, departmanda vardiya sisteminin geçerli olduğunu, vardiya saatlerinin 08:00-16:30 ile 16:00-23:00 olduğunu, 1 saat yemek için ara dinlenmelerinin olduğunu, bu nedenlerle ihbar tazminatı ödenmiş olmasından dolayı davanın konusuz kalması nedeni ile reddini, davacının fazla çalışmasının bulunmadığını bildirerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının cevap dilekçesinde davacının ihbar tazminatının 865,17 TL olarak hesaplandığını ve 14/01/2011 tarihinde banka hesabına yatırıldığını beyan ettiği, davacının aylık 1.400,00 TL net maaş aldığı, davacının haftanın 6 günü 08:00-21:30 saatleri arasında çalıştığı, bilirkişi tarafından yapılan hesaplamanın dosyaya uygun bulunduğu, işçinin sürekli bu performansta çalışamayacağı dikkate alınarak %30 hakkaniyet indirimi uygulandığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda, mahkemece davacının haftada 6 gün 08:00-21:30 saatleri arasında çalıştığı, günde 13,5 saat çalıştığı, 2,5 saat ara dinlenme süresi düşüldüğünde günde 3,5
saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek fazla çalışma alacağına hükmedilmiştir. Aynı davalı hakkında aynı dönemde çıkarılan işçilerin açtığı ve Dairemizce incelenen 2013/20679, 2013/20674, 2013/25723 ve 2013/21972 Esas sayılı dosyalarda fazla çalışma süresi haftalık 18 saat olarak kabul edilmiştir. Emsal nitelikteki dosyalar doğrultusunda fazla çalışma saatinin haftalık 18 saat olarak kabulü gerekirken 21 saat üzerinden hesaplanması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, temyiz olunan kararın BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine, 10.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.