Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/1038 Esas 2020/5410 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Uygulama : 765 sayılı TCK’nın 455/2-son maddesi gereğince mahkumiyet

Mahkemece sanık hakkında taksirle öldürme suçundan... Asliye Ceza Mahkemesinin 2003/30 Esas, 2004/41 Karar sayılı, 23.09.2004 tarihli mahkumiyet kararının, adres araştırması sonucu babası ile birlikte yaşadığı şerhiyle babasına; tüm aramalara rağmen bulunamadığı gerekçesiyle ise ilanen tebliğ edildiği, sanık ...’in dilekçesinde belirttiği ilanen tebliğ tarihinde ... Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan tutuklu olduğu iddiasının, söz konusu mahkeme kararında yer alan tedbir durumu bilgilerinden sanığın tebliğ tarihinde başka suçtan ceza infaz kurumunda tutuklu olarak bulunduğunun anlaşılması ile doğrulandığı, adres araştırması sonucu tespit edilen adrese çıkarılan tebliğ ile ilanen tebliğin 7201 sayılı Kanununun 19. maddesine göre usulsüz olduğu, hükmün usulen kesinleşmediği anlaşılmakla, sanığın 02/01/2006 tarihli dilekçesi ile uyarlama yargılaması talebinde bulunmasının, kararın usulüne uygun tebliğ edildiği anlamına gelmediği, uyarlama yargılaması sonrası 19.01.2006 tarihinde verilen ek kararın sanığa 06/02/2006 tarihinde ... M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda tebliğ edilmesi ile birlikte hükmü öğrenmesi üzerine temyiz süresinin 06/02/2006 tarihinde başladığı, sanığın cezaevinde olmasına rağmen gerekçeli kararın adres araştırması sonucu ve ilanen tebliğ edilmesinden dolayı haberdar olamadığı, kendisine yapılan tebligatın usulsüz olduğu gerekçesiyle 11.02.2013 tarihinde temyiz talebinde bulunduğu,... Asliye Ceza Mahkemesinin 2003/30 Esas, 2004/41 Ek karar sayılı ve 06.08.2013 tarihli kararı ile sanığın hükümden haberdar olmasına rağmen süresinde temyiz talebinde bulunmadığı gerekçesiyle temyiz talebinin reddine karar verildiği, bu karar yerine sehven mahkemece daha önce verilen şartla tahliyenin geri alınmasına yer olmadığına dair kararın ceza infaz kurumundaki sanığa 12.08.2013 tarihinde tebliğ edildiği, sanığın 17.08.2016 tarihli dilekçesi ile kendisine tebliğ edilen bu kararın temyiz talebinin değerlendirilmesine yönelik karar olmayıp şarta tahliyenin geri alınmasına yönelik karar verilmesine yer olmadığına ilişkin karar olduğunu, kendisine temyiz hakkının verilerek mağduriyetinin giderilmesi talebinin, aynı mahkemenin 2003/30 Esas, 2004/41 Ek karar sayılı ve 29.08.2016 tarihli kararı ile sanığın hakkında verilen hükmü 06.02.2006 tarihinde öğrendiğinin kabulü ile temyiz talebinin süresinde olmadığı gerekçesiyle reddedildiği, bu kararın 06.09.2016 tarihinde hükümlüye tebliği üzerine sanığın bu karar aleyhine 07.09.2016 ve sonraki tarihli dilekçeleri ile dosyanın eski hale getirme ve temyiz konusunda inceleme yapılmak üzere Yargıtaya gönderildiği,... Asliye Ceza Mahkemesinin 23/09/2004 tarihinde verilen kararının usulüne uygun bir şekilde sanığa tebliğ edilememiş ve kesinleştirmelerinin usulsüz olması sebebiyle bu karar sonrasında uyarlama yargılaması ve temyiz isteminin reddine dair verilen ek kararların da yok hükmünde olduğu, sanığın temyiz isteminin aynı mahkemenin 2003/30 Esas, 2004/41 Ek karar sayılı ve 23/09/2004 tarihli hükmüne yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Mahkemenin uyarlama yargılaması sonrası verdiği 19.01.2006 tarih, 2003/30 Esas, 2004/41 karar sayılı ilamın 06.02.2006 tarihinde kendisine tebliği ile hükmü öğrenmesi ve temyiz süresinin bu tarihten başlaması nedeniyle, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"un 310. maddesinde öngörülen yasal süre geçtikten sonra 11.02.2013 tarihinde eski hale getirme ve temyiz talebinde bulunduğu anlaşıldığından, sanığın "gerekçeli karardan haberdar olmadığı" iddiasına dayanan ve yerinde görülmeyen eski hale getirme talebi ve buna bağlı olarak yasal süresinden sonra olan vaki temyiz isteminin aynı Kanunun 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE, 21.10.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.