Mahkemesi : Samsun 2. İş Mahkemesi
Tarihi : 20/03/2014
Numarası : 2011/551-2014/109

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle davacının davalı işyerinde çalışmaya ara vermesi sözkonusu ise de 5 yıllık zamanaşımı süresi dolmadan yeniden işveren nezdinde çalışmaya başladığından yıllık izin alacağı yönünden zamanaşımı süresinin kesilmiş olduğunun anlaşılmasına göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı vekili, davacının iş akdine haksız ve bildirimsiz olarak son verildiğini öne sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, genel tatil ve yıllık izin ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davalı kuruma husumet yöneltilemeyeceğini, asıl işveren olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davacının ihale yöntemi ile çalışan davalıya ait işyerinde çalıştığı, ihale sürecinin sonlanması nedeni ile davacının iş aktinin sona erdirildiği, davacının işyerinden ayrıldıktan sonra yaşlılık aylığı alabilmesi konusunda SGK ya yapmış olduğu müracaatın bu gerçeği değiştirmeyeceği, zira davacının iş aktinin feshedilmesinden sonra yaşlılık aylığı alıp alamayacağı konusunda kuruma müracaatının en doğal hakkı olduğu, tanık anlatımlarına göre davacının fazla çalışma yaptığı, genel tatillerde çalıştığı ancak buna ilişkin ücretlerin ödenmediği, davacının yıllık ücretli izin alacağı bulunduğu, davacının uzun yıllar içerisinde davalı işverene ait işyerlerinde sürekli ve kesintisiz olarak çalıştığı, dolayısı ile davacının çalışmalarının süreklilik arzetmiş olması nedeni ile davacının iş aktinin feshinden itibaren zaman aşımı sürecinin başlayacağı, davacının davalı işyerlerindeki tüm çalışmalarının değerlendirilerek yıllık ücretli izin alacağının değerlendirilmesi gerektiği, bu nedenle dava açıldığı tarihten itibaren 5 yıllık zaman aşımı süresinin geçmediği gerekçesiyle davanın, kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacının davalı işyerinde geçen hizmet süresi bu bağlamda dava dışı işverenlerden 1036195 sicil numaralı A... Enerji Üretim A.Ş. ile davalı arasında 4857 sayılı Kanunun 2/6 maddesi kapsamında asıl-alt işveren ilişkisi bulunup bulunmadığı ihtilaf konusudur.
4857 sayılı Kanunun 2.maddesi 6.fıkrasına göre “Bir işverenden, işyerinde yürüttüğü mal veya hizmet üretimine ilişkin yardımcı işlerinde veya asıl işin bir bölümünde işletmenin ve işin gereği ile teknolojik nedenlerle uzmanlık gerektiren işlerde iş alan ve bu iş için görevlendirdiği işçilerini sadece bu işyerinde aldığı işte çalıştıran diğer işveren ile iş aldığı işveren arasında kurulan ilişkiye asıl işveren-alt işveren ilişkisi denir. Bu ilişkide asıl işveren, alt işverenin işçilerine karşı o işyeri ile ilgili olarak bu Kanundan, iş sözleşmesinden veya alt işverenin taraf olduğu toplu iş sözleşmesinden doğan yükümlülüklerinden alt işveren ile birlikte sorumludur."
Somut olayda, Mahkemece, davacının 01.04.1998– 26.08.2011 tarihleri arasında kesintili olarak alt işverenler nezdinde davalı işyerinde çalıştığı kabul edilerek hüküm kurulmuş ise de; davalı ile dava dışı işverenlerden 1036195 sicil numaralı A... enerji Üretim A.Ş. arasında 4857 sayılı Kanunun 2/6 maddesi kapsamında kalan asıl işveren alt işveren ilişkisi bulunup bulunmadığı netleştirilmediğinden sonuca gidilmiş olması hatalıdır. Bu nedenle, öncelikle davalı ile dava dışı işverenlerden 1036195 sicil numaralı A... enerji Üretim A.Ş. arasında 4857 sayılı Kanunun 2/6 maddesi kapsamında kalan asıl işveren alt işveren ilişkisi bulunup bulunmadığı araştırılmalı, bu firmanın davalının alt işvereni olmadığının anlaşılması halinde, davacının bu firmada çalıştığı dönemin de hizmet süresinden dışlanması, aksi halde hizmet süresinin şimdi olduğu gibi hesaplanması gerekirken eksik araştırma ile hüküm kurulması bozma nedenidir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 10.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.