Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6917 Esas 2020/5388 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6917
Karar No: 2020/5388
Karar Tarihi: 21.10.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6917 Esas 2020/5388 Karar Sayılı İlamı

Özet:

12. Ceza Dairesi tarafından verilen kararda, sanıkların taksirle yaralama suçundan mahkumiyetlerine karar verildiği belirtilmiştir. Taksirle yaralama suçu için TCK'nın 89. maddesinin 1. fıkrasında ceza miktarı üç aydan bir yıla kadar hapis veya adli para cezası olarak belirlenmiştir. Dosyada basit yargılama usulünün uygulanabileceği belirtilirken, Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararı sonrasında CMK'nın 251. maddesinin 3. fıkrasına göre mahkumiyet kararı verilirse sonuç ceza dörtte bir oranında indirileceği ifade edilmiştir. Bu doğrultuda, sanık lehine olan uygulamanın belirlenerek yerine getirilmesi ve dosyanın yeniden değerlendirilmesi gerektiği sonucuna varılarak hükmün bozulduğu belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu: 89/1, 89/2, 62. madde
- 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu: 251. madde
- 7188 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun: Geçici 5. madde (1-d bendi iptal edilmiştir)

12. Ceza Dairesi 2019/6917 E. , 2020/5388 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2, 62. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanıklar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Sanıklara isnat edilen eylemlerin, 5237 sayılı TCK"nın 89. maddesinin 1-2-3. fıkralarında düzenlenen ""taksirle yaralama"" suçuna ilişkin olduğu, taksirle bir kişinin yaralanmasına sebebiyet verilmesi halinde gerçekleşecek olan taksirle yaralama suçu için TCK"nın 89. maddesinin 1. fıkrasında temel ceza miktarının ""üç aydan bir yıla kadar hapis veya adli para cezası"" olarak belirlendiği; 5271 sayılı CMK"nın, 17.10.2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi ile başlığı ile birlikte yeniden düzenlenmiş olan ""Basit Yargılama Usulü"" başlıklı 251. maddesinin 1. fıkrasında yer alan; ""Asliye ceza mahkemesince, iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir."" şeklindeki düzenlemeye, 7188 sayılı Kanunun geçici 5. maddesinin 1-d bendinde yer alan ""01/01/2020 tarihi itibarıyla kovuşturma evresine geçilmiş, hükme bağlanmış veya kesinleşmiş dosyalarda seri muhakeme usulü ile basit yargılama usulü uygulanmaz."" şeklindeki düzenleme ile sınırlama getirilmiş ise de; Anayasa Mahkemesinin 19.08.2020 tarihli ve 31218 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan, 25.06.2020 tarihli ve 2020/16 Esas-2020/33 Karar sayılı iptal kararı ile; ""...kovuşturma evresine geçilmiş..."" ibaresinin, aynı bentte yer alan ""...basit yargılama usulü..."" yönünden Anayasaya aykırı bulunarak iptaline karar verilmesi sebebiyle, kovuşturma evresine geçilmiş olan ve basit yargılama usulü uygulanabilecek dosyalar yönünden 7188 sayılı Kanunun 5. maddesinin 1-d bendinde yer alan düzenlemenin iptal edildiği anlaşıldığından; Anayasa Mahkemesi kararlarının geriye yürümesi mümkün olmayıp, Ceza Muhakemesi Kanununda yapılan değişikliklerin ise derhal uygulanması gerekmekle birlikte, basit yargılama usulü uygulanan olaylarda CMK"nın 251. maddesinin 3. fıkrasına göre; ""mahkûmiyet kararı verildiği takdirde sonuç ceza dörtte bir oranında indirilir."" şeklindeki düzenleme karşısında, Anayasa Mahkemesinin anılan iptal kararının neticeleri itibariyle maddi ceza hukukuna ilişkin olduğunun ve CMK"nın 251. maddesinin 3. fıkrasında yer alan düzenlemenin sanık lehine sonuç doğurabilecek nitelikte olduğunun anlaşılması karşısında, TCK"nın 7. maddesi ile CMK"nın 251. maddesi hükümleri gözetilmek suretiyle, sanık lehine olan uygulamanın belirlenerek yerine getirilmesi ve gereği için dosyanın, ""Basit Yargılama Usulü"" yönünden yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması;
Bozmayı gerektirmiş olup, sanıkların temyiz itirazları yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı sair yönler incelenmeksizin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; 21.10.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.