Resmi belgede sahtecilik - resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/11727 Esas 2018/5539 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik, resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan
HÜKÜM : Mahkumiyet, karar verilmesine yer olmadığına

1-) Sanık hakkında resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan suçundan verilen karar verilmesine yer olmadığına dair karara yönelik sanık ve müdafiinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık hakkında resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan suçundan verilen "karar verilmesine yer olmadığına" dair kararın, CMK"nın 223. maddesine göre hüküm niteliğinde olmadığı ve temyiz niteliği bulunmadığı anlaşıldığından sanık ve müdafiinin vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-) Sanık hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın ve müdafiinin temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Bozma kararına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık ve müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 18.06.2013 gün ve 2013/8-151/304 sayılı ilamında açıklandığı üzere, birden fazla tekerrüre esas alınabilecek hükümlülüğün bulunması halinde bunlardan en ağırının esas alınması gerektiği, sanık hakkında tekerrüre esas alınan Karşıyaka 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/05/2006 tarih ve 2006/30 esas ve 2006/297 karar sayılı kararı hakkında Yargıtay 15. Ceza Dairesi"nin 05.03.2012 tarih 2011/24187 esas- 2012/30520 karar sayılı ilamı ile düşme kararı verildiği ve sanık hakkındaki İzmir 2.Asliye Ceza Mahkemesinin 19.12.2001 tarih ve 2001/245-479 E.-K. sayılı, 2 yıl 6 ay hapis cezasına dair ilamın, tekerrüre esas alınan Karşıyaka 1. Asliye Ceza Mahkemesinin ilamından daha ağır hükümlülük içerdiği ve tekerrür uygulamasına esas alınması gerektiği gözetilmeksizin yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı olup, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Yasa"nın 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasından TCK"nun 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm tümden çıkartılarak, yerine “İzmir 2.Asliye Ceza Mahkemesinin 19.12.2001 tarih ve 2001/245-479 E.-K. sayılı ilamının tekerrüre esas olduğu anlaşılmakla, TCK"nun 58/6-7. maddeleri uyarınca verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından 1412 sayılı CMUK"nun 326/son ve 5275 sayılı Yasanın 108/2. maddeleri gereğince koşullu salıverilmeye eklenecek sürenin, hatalı uygulama sonucu hükümde gösterilen ilam nedeniyle koşullu salıverilmeye eklenecek süreden fazla olmayacağı hususunun infaz aşamasında gözetilmesine, 18.06.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.