MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Asıl Karar: Mahkumiyet
Ek Karar: Temyiz talebinin reddi

Sanığın yokluğunda verilen hükme ilişkin gerekçeli kararın, 22.12.2011 tarihli sorgusunda bildirdiği, “.../Antalya” adresine 11.02.2014 ve 08.04.2014 tarihlerinde 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre tebliğe çıkarıldığı, tebligatların iade olması üzerine, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca sanığın MERNİS adresine gerekçeli kararın tebliğ edildiği, 7201 sayılı Tebligat Kanununun 21/2. maddesindeki, “Gösterilen adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olup, muhatap o adreste hiç oturmamış veya o adresten sürekli olarak ayrılmış olsa dahi, tebliğ memuru tebliğ olunacak evrakı, o yerin muhtar veya ihtiyar heyeti azasından birine veyahut zabıta amir veya memurlarına imza karşılığında teslim eder ve tesellüm edenin adresini ihtiva eden ihbarnameyi gösterilen adresteki binanın kapısına yapıştırır. İhbarnamenin kapıya yapıştırıldığı tarih, tebliğ tarihi sayılır.” şeklindeki düzenleme ile Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 30 ve 31. maddelerindeki düzenlemeler karşısında; 7201 sayılı Tebligat Kanununun 21/2. maddesi kapsamında sanığa MERNİS adresinde yapılan tebliğ işleminde, komşusuna haber verilme zorunluluğu bulunmadığından, tebliğnamedeki tebligatın usulsüz olması nedeniyle eski hale getirme isteminin kabulü ve öğrenme üzerine verilen temyiz dilekçesinin süresinde olduğuna ilişkin görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanık müdafiinin, 09.12.2014 tarihinde usulüne uygun olarak sanığa tebliğ edilen hükmü, yasal süresi geçtikten sonra 16.04.2015 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla, vaki temyiz talebinin reddine dair mahkemenin 20.04.2015 tarihli ek kararında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafiinin temyiz itirazlarının reddiyle temyiz talebinin reddine dair ek kararın ONANMASINA, 18.06.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.