Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/2072 Esas 2014/9546 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
7. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/2072
Karar No: 2014/9546
Karar Tarihi: 29.04.2014

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/2072 Esas 2014/9546 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi         2014/2072 E.  ,  2014/9546 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi : Antalya 4. İş Mahkemesi
    Tarihi : 18/11/2013
    Numarası : 2013/8-2013/576

    Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
    1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
    2-Davacı fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini belirterek, davalıdan fazla mesai ücretlerinin tahsilini talep etmiştir.
    Davalı vekili davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
    Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
    Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
    Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
    Dosya içersinde bulunan aylık imza formlarında davacının 2012 yılına ait yaz dönemini kapsayan aylarda vardiyalı çalıştığı ve davacının bu vardiyalı çalışmaların saatlerini de içeren formları ihtirazi kayıtsız imzaladığı bu formlardada davacının fazla çalışmasının bulunmadığı görülmektedir. İmzalı olan 2012 yılına ait dönemlerin hesaplama dışı gerekirken, bu dönemleri dışlamadan hesaplama yapan bilirkişi raporuna dayanılarak hüküm kurulması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
    O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
    SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 29/04/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.