Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/22938 Esas 2019/24316 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 01.12.2002-27.07.2011 tarihleri arasında servis şöförü olarak çalıştığını, ücret alacaklarının ödenmemesi nedeniyle iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiğini belirterek, kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz :
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında ara dinlenme süresine ilişkin uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, tanık beyanlarına göre, davacının işe başladığı tarihten itibaren iki yıl haftanın altı günü 09.00-21.00 saatleri arasında, sonraki dönemde ise 09.00-18.00 ve 10.00-19.00 saatleri arasında çalıştığı, 09.00-18.00 ve 10.00-19.00 saatleri arası çalışmasında bir saat ara dinlenme süresi ile haftalık üç saat fazla çalışma yaptığı, 09:00-21:00 saatleri arası çalışmasında ise bir buçuk saat ara dinlenme süresi ile haftalık onsekiz saat fazla çalışma yaptığı belirtilerek fazla çalışma ücreti alacağı hesaplanmıştır.
Davacı ve davalı tanıkları ara dinlenme süresi bakımından yarım saat yemek molası ile on dakika çay molası bulunduğunu beyan etmişlerdir. Hal böyle olunca taraf tanık beyanları dikkate alındığında işyerinde ara dinlenme süresinin fiilen kırk dakika olarak uygulandığı anlaşıldığından fazla çalışma ücreti alacağının hesaplanmasında ara dinlenme süresinin kırk dakika olarak dikkate alınması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 24/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.