MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığının anlaşılması karşısında, tebliğnamedeki bu yönde bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
1-Sanığın, 2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçunu işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın savunmasında özetle; her ne kadar iş yeri üzerine kayıtlı görünse de fiilen işlerle oğlu olan ...’un ilgilendiğini, kendisinden vekaletname aldığını, sahteliği iddia edilen faturalar ile bir ilgisinin bulunmadığını söylemesi, Adana 3. Noterliği ‘nin 01.09.2009 tarih 19763 yevmiye numaralı vekaletname örneğini dosyaya sunması, 01.09.2009 tarihli yoklama fişini de vekil sıfatıyla ...’un imzalaması karşısında, gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından; ... isimli şahsın kimlik ve adres bilgilerinin tespit edilerek, CMK’nin 48. maddesindeki çekinme hakkı hatırlatılıp tanık olarak dinlenmesi, iş yerini fiilen işletip işletmediğinin, suça konu faturaları düzenleyip düzenlemediğinin sorulması, suça konu faturalardan kanaat oluşturacak kadar asıllarının temin edilerek faturalardaki yazı ve imzaların sanığın ve adı geçen kişinin eli ürünü olup olmadığı konusunda uzman bir kurum veya kuruluştan rapor alınması, faturaları kullanan şirket yetkilileri veya kişilerin CMK"nin 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatılarak tanık sıfatıyla dinlenmesi; kendilerinden, sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kimden aldıklarının, sanığı tanıyıp tanımadıklarının sorulması, sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile mahkûmiyet hükmü kurulması,
2-Kabule göre de;
a) Aynı takvim yılı içerisinde birden fazla fatura düzenlediği kabul edilen sanık hakkında TCK’nin 43. maddesi gereğince artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Sanık hakkında, kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan ve kazanılmış hakka konu edilmeyen 237 sayılı TCK"nin 53. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarına hükmedilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun‘un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, aleyhe temyiz olmadığından ceza miktarı itibarıyla sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 09.03.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.