Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklılar tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Takip öncesinde alacağın temliki sözleşmesi ile takip dışı İş Bankası A.Ş.’nin borçlu A.K.’tan alacağı olan 49.924.-TL’nı ivaz karşılığında alacaklılar K. K. ve H. Y.’a temlik ettiği, temlik konusu alacağın teminatını ipoteğin de temlik miktarınca alacaklılara intikal ettiği görülmektedir.
Varlığı çekişme konusu yapılmayan temlik sözleşmesi, B.K.nun 163. maddesinde öngörülen yazılı biçimde düzenlenmiş olup geçerlidir.
İleride gerçekleşecek veya gerçekleşmesi muhtemel olan bir alacağın teminatı olarak tesis edilen ve M.K.nun 851 ve 881. maddelerinde ifadesini bulan azami meblağ ipoteğinde (üst sınır ipoteği), borcun ulaşacağı miktar belirsiz olduğundan taşınmazların ne miktar için teminat teşkil edeceği ipotek akit tablosundaki limitle sınırlanabilir. M.K.nun 875.maddesinde belirtilen ve ipotekle teminat altına alınan ana borç, faiz, icra takip giderleri ve taraflarca kararlaştırılan eklentilerden oluşan toplam borç miktarının bu limiti aşması mümkün değildir. HGK.nun 1989/11-294E. – 1989/378K. ve 24.05.1989 tarihli kararında da yukarıdaki kural benimsenmiştir. İpoteğin üst sınır ipoteği olması halinde borçlu sadece ipotek akit tablosunda belirtilen miktar ile sınırlı olmak üzere sorumludur. Takip dayanağı ipotek akit tablolarının incelenmesinde, ipoteklerin 75.000.-TL ile sınırlı olmak üzere limit ipoteği biçiminde kurulduğu görülmektedir.
Bu durumda, alacağa mahsuben ihale olunan taşınmazdan ipotek limiti ile sınırlı olmak üzere asıl alacak, fer’ileri ve satışa ilişkin giderler düşüldükten sonra geriye bedel kaldığı takdirde borçluya ödemesinin yapılarak dosyanın infazına gidilmesi gerektiği hususu dikkate alınmaksızın, temlikname ile alacağın sınırlandığı gerekçesi ile şikâyetin kabulü yönünde hüküm tesisi isabetsizdir. 
SONUÇ :Alacaklıların temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK."nun 366. ve HUMK."nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 27/03/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.