MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı-birleşen davada davacı, asıl davada ücret farkı alacağı, ikramiye alacağının ödetilmesine, birleşen davada fazla mesai ücreti, fazla süreli çalışma ücreti, genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, asıl dava ve birleşen davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı-birleşen dava davalısı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı işçi, müvekkilinin davalıya ait işyerinde fiyatlandırma uzmanı olarak 28.03.1988"de çalışmaya başladığını, şirketin 2000"de özelleştirilmesinden sonra taraflar arasında hizmet akdi imzalandığını, akdin 1/b,d,e bendinde ücret zammına ilişkin düzenlemeler olduğunu, ancak davanın ücretinde bu artışlar yapılmadığı için ücretleri Nisan ve Kasım aylarında ödenen ikramiyeleri eksik ödendiğini beyanla ikramiye fark alacağı ve ücret farkı alacağının davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı işveren, zamanaşımı definde bulunmuş, 21.10.2000 tarihli hizmet akdindeki hak ve vecibelerden taraflar 15.11.2003"de imzaladıkları belirsiz süreli iş sözleşmesi ile karşılıklı olarak vazgeçtiklerini, ücret artışlarının şirket yönetimince belirlenecek dönem ve oranlarda yapılacağını, liyakat artışını, ücret dışındaki yan ödemeler ve miktarlarını yeniden tespit ettiklerini, 15.11.2003den itibaren yeni sözleşme hükümleri uygulandığını, 04.03.2008"den itibaren yeni sözleşme hükümleri uygulandığını, 21.10.2000 tarihli hizmet akdine dayalı fark ücret alacağı ve fark ikramiye alacağının karşılıklı feragat nedeni ile ve zamanaşımı nedeni ile reddi gerektiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, bozma kararı gereğince 2000/Nisan ayı bordrosunun celbi yolunda ara kararı verilmiş ise de davalı vekili tarafından dosyaya yine dosyada mevcut olan 2001/Nisan ayı bordrosunun sunulduğu görülmüştür. Davacının 2000 Nisan ayı ücretine ilişkin dosyada ücret bordrosu bulunmamakla birlikte davalı vekili tarafından sunulan personel sicil kartı dikkate alındığında, davacının 01.01.2000 tarihi itibariyle aylık ücreti 683,99 TL olup, 15.06.2000 tarihinde ücretinin 708,62 TL olduğu ve 01.07.2000 tarihinden itibaren de ücretin 779,48 TL olduğu görülmüştür. Dosya kapsamına göre bu deliller itibariyle, davacının ücretine 2000/Nisan ayında %100 zam yapılması durumu davalı tarafından kesin delille ispat edilmemiştir. Bozma kararında belirtilen ve dosyada bulunduğu yönünde ilamda kayıt bulunan Nisan/2000 ayı bordrosu, esasen 2001/Nisan ayma ilişkin bordrodur. 2001/Nisan dönemine ait ücret bordrosu, Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin bozma kararından önce de dosyada mevcut olduğu gibi bozma sonrasında davalı vekili tarafından da yeniden mahkememize sunulmuş ise de Nisan/2000 dönemi bordrosu dosya sunulmamıştır. Mevcut bu bordrolara göre bozma ilamında belirtilen 1.379,59 TL ücret, 2000/Nisan dönemi bordro ücreti olmayıp, %50 zam uygulanması ile davacı ücretinin Nisan/2001 döneminde ulaştığı miktardır. Personel sicil kartındaki ücret esas alındığında Nisan/2000 döneminde davacının ücretine %100 zam uygulanmadığı mahkememizce kabul edilmiştir. %50 zam oranı eklenerek davacının alabileceği ücret ile aldığı ücret miktarları karşılatırılarak ıslaha karşı yapılan zamanaşımı savunması nazara alınarak fark ücret ve ikramiye alacaklarının kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı yasal süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece verilen ilk karar Dairemizce “Uyuşmazlık davacının 2000 yılında imzalanan ve 2003 yılında yeni sözleşme ile düzenlenen ücret artışlarının tam uygulanıp uygulanmadığı, buna göre fark ücret ikramiye, fazla çalışma, fazla sürelerle çalışma ve tatil ücret alacaklarının noktasında toplanmaktadır.
Fark alacakların doğmasına neden olan 2000 tarihli sözleşme ve nakle tabii personele teklif edilecek paket başlığı altında düzenlenen işveren iç yazısına göre, personelin 01.11.2000 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere almakta olduğu ücret baz alınmak sureti ile, 01.11.2000 tarihinden itibaren baz maaş üzerinden %50 oranında, 01.01.2001 tarihinden itibaren baz maaşı üzerinden en son 6 aylık TÜFE oranında, personelin görev yaptığı birimin ...’a taşındığı tarihi izleyen ilk aydan itibaren baz maaş üzerinden %50 oranında, 01.07.2001 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere 30.06.2011 tarihinde almakta olduğu ücret üzerinden hesaplanacak en son 6 aylık TÜFE oranında, bu tarihten itibaren her yıl 01 Ocak ve 01 Temmuz tarihleri itibari ile personelin almakta olduğu ücretin en son 6 aylık TÜFE oranında arttırılacağı düzenlenmiştir. Sözleşmenin bu düzenlemesi 2003 yılında imzalanan ve miktar olarak ücret içermeyen yeni sözleşme ile ortadan kaldırılmış ve bu tarihten sonra zam oranları işverenin insiyatifine bırakılmıştır.
Davacı işçi, kendisine 2000 tarihli sözleşme hükümlerine göre ücret artış hükümlerinin uygulanamadığını, eksik ödendiğini iddia etmiş, davalı ise sözleşmedeki oranların üzerinde uygulandığını savunmuştur. Dosya içeriğine ve emsal geçen uyuşmazlıklara göre davalı işveren, 2000 tarihli sözleşme ve iç yazışma hükümlerine göre nakle tabi olsun olmasın tüm işçilerin ücretlerine %100 oranında zam yapmış, ancak 01.01.2001 tarihinden 2003 yılındaki sözleşmeye kadar 6 aylık TÜFE oranlarından daha az oranda zam uygulamıştır. Davalının 2001 yılından, 2003 yılına kadar TÜFE oranlarını uygulamadığı davalının da kabulündedir. Ancak davalı 01.11.2000 tarihinde davacıya %50 zam uygulanacakken, %100 zam uyguladığını, bu nedenle daha sonraki zam oranları ile de sözleşmede öngörülen zam oranlarından daha fazla ödeme yaptığını savunmuştur. Gerçekten de davalının savunmasında belirttiği gibi emsal ve Dairemiz incelemesinden geçen dosyalarda, nakle tabi olmayan işçiler için davalının %50 zam yerine %100 zam uygulaması yaptığı, %50 zam oranı uygulanması halinde devam eden 6 aylık dönemlerde TÜFE zamlarının uygulanması gerekliliğine göre davalının daha fazla oranda ödediği, davalının %50 yerine %100 zam uygulamasının işçi için kazanılmış hak kazanmayacağı kabul edilmiştir (Dairemizin 02.05.2011 gün ve 2009/12792 Esas, 2011/12786 Karar, Dairemizin 21.12.2011 gün ve 2009/28889 Esas, 2011/ 49057 Karar. “Hizmet sözleşmesindeki düzenlemeye göre; davacının 31.10.2000 tarihinde almakta olduğu ücrete 01.11.2000 tarihinden itibaren ücreti %50 oranında zam uygulanması gerekirken, işverenin %100 oranında artış yapması nedeni ile sonraki dönemlerde yapılan ücret artışları her ne kadar sözleşmede gösterilen oranlardan düşük uygulanmış ise de, o dönemler itibari aldığı ücretin başlangıçta yapılan yüksek miktardaki artış nedeni ile sözleşmeye göre alması gereken ücretlerden yüksek olduğu”).
Davacının dosya içindeki SSK işe giriş kaydına göre davacı işçi ... işyerinde işe girmiştir. 01.11.2000 tarihinde nakle tabi personel olmadığı anlaşılmaktadır. Davacı nakle tabi personel olmadığından 01.11.2000 tarihinde %50 zam oranına ve takip eden TÜFE oranlarına göre verilen zamlara göre fark ücret ve fark ikramiye alacağını talep eder. Ancak emsal dosyalarda olduğu gibi davalının nakle tabi olmayan personele de %100 zam uyguladığı, bu zam oranına göre ise davacıya yapılması gereken zamlara göre fazla ödeme yapıldığı belirlenmiştir. Bilirkişi hesap raporunda %50 ilk zam oranına seçeneğine göre davacıya daha sonra uygulanması gereken zamların eksik uygulandığı belirtilerek, yine fark ücret ve ikramiye alacağı hesaplanmıştır. Ancak bilirkişi tarafından %50 zam oranının uygulandığı belirtilen Nisan 2000 bordrosunda ödenen ücretin 1.379,59 TL olduğu belirtilmesine rağmen davalı işveren tarafından sunulan Nisan 2000 bordrosunda ise davacıya %100 zamma göre 1.558,96 TL ücret ödendiği görülmektedir. Mahkemece bu çelişki giderilerek, davacıya nakle tabi olmamasına rağmen % 100 zam verilip verilmediği açıklığa kavuşturulmalı, bordro ve bilirkişi raporu arasındaki çelişki giderilmeli, %100 zam uygulandığının tespiti halinde fark isteklerin emsal gibi reddine karar verilmelidir. Aksi halde ise %50 zamlı orana göre bulunan farklar hüküm altına alınmalıdır. Eksik ve çelişkili rapor ile karar verilmesi hatalıdır. ” denilerek bozulmuştur.
Mahkemece bilirkişiden bozma ilamı doğrultusunda alınan ek raporda; Davacının 2000 Nisan ayı ücretine ilişkin dosyada ücret bordrosu bulunmamakla birlikte davalı vekili tarafından sunulan personel sicil kartı dikkate alındığında, davacının 01.01.2000 tarihi itibariyle aylık ücreti 683,99 TL olup, 15.06.2000 tarihinde ücretinin 708,62 TL olduğu ve 01.07.2000 tarihinden itibaren de ücretin 779,48 TL olduğu görülmüştür. Dosya kapsamına göre bu deliller itibariyle, davacının ücretine 2000/Nisan ayında %100 zam yapılması durumu davalı tarafından kesin delille ispat edilmemiştir. Bozma kararında belirtilen ve dosyada bulunduğu yönünde ilamda kayıt bulunan Nisan/2000 ayı bordrosu, esasen 2001/Nisan ayma ilişkin bordrodur. 2001/Nisan dönemine ait ücret bordrosu, Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin bozma kararından önce de dosyada mevcut olduğu gibi bozma sonrasında davalı vekili tarafından da yeniden mahkememize sunulmuş ise de Nisan/2000 dönemi bordrosu dosya sunulmamıştır. Mevcut bu bordrolara göre bozma ilamında belirtilen 1.379,59 TL ücret, 2000/Nisan dönemi bordro ücreti olmayıp, %50 zam uygulanması ile davacı ücretinin Nisan/2001 döneminde ulaştığı miktardır. Personel sicil kartındaki ücret esas alındığında Nisan/2000 döneminde davacının ücretine %100 zam uygulanmadığı, %50 zam uygulaması durumuna özgü hesaplama yapılarak, davacının alabileceği ücretler tespit edilerek fark ücret ve ikramiye alacakları tespit edilmiştir.
Davacıya 2001/Ocak-2003/Temmuz döneminde altı aylık dönemler halinde TÜFE oranında ücret artışları yapılması gerekirken 2002 Mart- Mayıs, 2003 Mayıs, 2004 Mart, 2005 Mart aylarında döneminde yapılan %3,5 oranındaki artışların da eklenmesi hatalıdır. Yine hesaplama yapılan tarihteki artan vergi oranları dikkate alınarak dava ve ıslaha karşı yapılan zamanaşımı savunmasıda nazara alınarak davacının hak kazandığı fark ücret ve ikramiye alacakları tespit edilerek hüküm altına alınmalıdır.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 18.12.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.