MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık ve müdafiinin duruşmalı inceleme isteminin, hükmolunan cezanın türü ve süresine görü koşulları bulunmadığından 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulaması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 318. maddesi uyarınca reddine oybirliğiyle karar verildikten sonra gereği görüşüldü:
Sanığın 2006, 2007 ve 2008 takvim yıllarında sahte fatura kullanmak suçlarını işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; suça konu faturaları düzenleyen ... Metal Ürünleri Pazarlama İmalat ve Montaj San.Tic.Ltd.Şti ve ... Metal Ürünleri İnşaat Sanayi ve Tic.Ltd.Şti"leri ve ..."ün düzenledikleri belgelerin sahte olduğuna dair haklarında vergi raporlarının bulunduğu, dava açıldığı ve bu iki şirketin yetkileri hakkında kesinleşmiş mahkumiyet hükümlerinin bulunduğu, ... hakkında da dava açıldığı ancak şahsın 22.12.2016 tarihinde vefat ettiği, ... hakkında düzenlenen 15.11.2011 tarihli VDENR-2011-1258/80 sayılı Vergi Tekniği Raporunda; yaklaşık 27 aylık bir süreçte toplam 10.717.000,00 TL gibi yüksek tutarlı bir iş hacmine ulaşan mükellefin, 70 metrekarelik işyerinde sadece masa, sandalye ve bir kısım raf bulunması, bir deposunun bulunmaması ve çalışan bir işçisinin bulunması, 2008 yılı gelir vergisi beyannamesindeki bilanço verilerinde 102-bankalar hesabına ait bir işleyişin bulunmaması, toptan ticaret işiyle uğraştığını beyan eden mükellefin alış ve satışlarını hiç bir zaman banka vb bir kanalla yapmamasının günümüz ekonomik koşullarına uygun olmadığını, mükellefin alış faturalarını düzenleyen şirket/kişiler hakkında sahte belge düzenleyicisi olduklarına dair tespitlerin bulunduğunun belirtildiği, dosya içeriğinden sanığın ... tarafından adına düzenlenen suça konu faturalar nedeniyle tarh edilen cezaların kaldırılmasına ilişkin vergi mahkemesinde dava açtığı ve mahkemece sanık hakkında kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılmasına karar verildiği görülmüş ise de, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 367. maddesinin son fıkrasında yer alan; "Ceza mahkemesi kararları, bu Kanunun dördüncü kitabının ikinci kısmında yazılı vergi cezalarını uygulayacak makam ve mercilerin işlem ve kararlarına etkili olmadığı gibi, bu makam ve mercilerce verilecek kararlar da ceza hâkimini bağlamaz." hükmü ve yukarıda belirtilen hususlar da gözetilmek suretiyle, mahkemenin "Meşhut Açıkgöz tarafından düzenlenmiş faturaların ödemelerinin tevsiki açısından gerçek bir ticari alışveriş karşılığı düzenlenmemiş olması, faturaları düzenleyen mükellefin iş yeri büyüklüğü, eleman istihdamı, sabit kıymetleri, mallarını depolayabilecek başkaca bir iş yerinin bulunmaması gibi hususlar göz önüne alındığında faturalarda belirtilen cins, miktar ve tutarlarda faaliyet hacmine sahip olmadığının anlaşılması nedeniyle fiili bir mal teslimi olmaksızın düzenlenmiş olduğu, bu sebeple sahte belge kapsamında kabul edilmesi gerektiğine" ilişkin kabulünde isabetsizlik bulunmadığı, dosyada aslı bulunan suça konu faturalar üzerinde heyetimizce yapılan gözlemde her ne kadar suça konu faturaların bir kısmının yasal unsurları itibariyle eksik olduğu tespit edilmiş ise de çoğunluğunun yasal unsurları taşıdığı bu nedenle suça konu faturaları kullanarak atılı suçu işlediği kanaatine varan mahkemenin sanık hakkında temel cezanın belirlenmesindeki teşdit gerekçesi ve oranı ile TCK"nın 43. maddesinin uygulanmasında esas aldığı artırım oranın da dosya kapsamıyla uyumlu olduğu değerlendirildiğinden, tebliğnamede bu hususlarda bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Dosya içerisindeki suça konu fatura aslıllarının akıbeti hakkında mahallinde karar verilmesi ve 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık ve sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 07.06.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.