Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/17489 Esas 2017/12153 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/17489
Karar No: 2017/12153
Karar Tarihi: 06.12.2017

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/17489 Esas 2017/12153 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, vekalet ücretinin tahsili için başlattığı takibe yapılan itirazın iptali için davalıya dava açmıştır. Mahkeme, davanın kabulüne karar vermiştir. Ancak, davalı tarafından kabule ilişkin temyiz edilen bölümün miktarı 2080,00 TL'yi geçmediği için davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. Bu nedenle davalının temyiz dilekçesi reddedilmiştir. Kanun maddeleri ise HUMK'nun 427/2 maddesi ve 5236 sayılı yasanın 19. maddesi olarak belirtilmiştir.

13. Hukuk Dairesi 2015/17489 E. , 2017/12153 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile ... . Mam. San. A.Ş. vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 6. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 20/01/2015 gün ve 2013/322-2015/19 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, hakettiği vekalet ücretinin tahsili için yalnızca 2000,00 TL asıl alacak için başlattığı takibe vaki itirazın iptali istemi ile eldeki davayı açmış, dava değerini 2000,00 TL olarak göstermiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarfından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK"nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2080,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından kabule ilişkin temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2080,00 TL"yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin davalının temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 06/12/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.