Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/26042 Esas 2019/24267 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait işyerinde montaj işçisi olarak 12.12.2011-14.10.2014 tarihleri arasında çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haksız şekilde feshedildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı tarafça süresi içerisinde cevap dilekçesi ibraz edilmemiş olup; davalı vekili yargılama aşamasındaki beyanlarında iş sözleşmesinin haklı sebeple feshedildiğini ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, davacı fesih tarihindeki ücretinin net 1.200,00 TL olduğunu, bunun 1.050,00 TL’sinin banka aracılığıyla kalanın ise elden ödendiğini beyan etmiştir. Davalı ise yargılama aşamasındaki beyanlarında, bütün ücret ödemelerinin banka aracılığıyla yapıldığını, davacının fesih tarihindeki ücretinin net 1.050,00 TL olduğunu ileri sürmüştür. Mahkemece hükme esas raporda, davacının aldığı ücrete ilişkin bilgi ve belge bulunmadığı gerekçesiyle davacının iddiası gibi ücretin net 1.200,00 TL olduğu kabul edilerek işçilik alacakları hesaplanmıştır. Ancak davacı tanıkları yeminli ifadelerinde davacının ücretini bilmediklerini beyan etmişlerdir. Üstelik beyanlarında, davalı işyerinde elden ücret ödemesi yapıldığına ilişkin açıklık da bulunmamaktadır. Kural olarak ücretin miktarı ve ekleri gibi konularda ispat yükü işçide olduğundan; davalı savunması, tanık beyanları ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde, davacının ücretin bir kısmının elden ödendiğini ispatlayamadığı, çıplak ücretinin net 1.050,00 TL olduğu kabul edilmek suretiyle işçilik alacaklarının hesaplanması gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.