Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/1290 Esas 2014/9463 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Serik 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Tarihi : 09/10/2013
Numarası : 2012/3-2013/705

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2-Taraflar arasında fazla çalışma alacağı uyuşmazlık konusudur.
Davacı, her gün 2 saat fazla çalışma yaptığını iddia ederken davalı ise çalışma saatlerinin 06.30-15.30 arası olup 1 saat öğle yemeği, 15 er dakika olmak üzere 2 defa ara dinlenme kullanıldığını ve böylece günde 7,5 saat çalışmakat olup fazla çalışma yaptığı iddiasının doğru olmadığını savunmuştur.
Mahkeme, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda diğer alacakları yanında fazla çalışma alacağının kabulüne, hafta tatili ve genel tatil alacağının reddine ilişkin davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda dosyaya sunulan tarihsiz ancak ıslak imzalı olarak davalı şirkete hitaben düzenlenmiş ve işyerinde günde 1,5 saat ara dinlenmeyi kabul ve muvafakat ettiğini belirten dilekçe üzerinde mahkemece durulmamıştır.
Yapılması gereken söz konusu dilekçenin davacı asile gösterilip bu yönde beyanları alınarak sonucuna göre fazla çalışma alacağının hesaplanması olmalıdır.
Davacı temyizi olmadığından davalı işveren lehine usuli kazanılmış haklar gözetilerek günlük belirlenen çalışma süresinden davacının beyanı alınıp sonucuna göre belirlenen ara dinlenme süresi tenzil edilerek fazla çalışma alacağının belirlenmesi ve bu şekilde belirlenen alacak ile ilgili hüküm kurulması gerekirken eksik incelemeye dayalı olarak fazla çalışma alacağının kabulüne karar verilmesi hatalıdır.
O halde davalı vekilinin bu yöne ilişkin temyiz itirazı kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 29/04/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.