MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (iş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı Türkiye Şeker Fabrikaları A.Ş. vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 16.04.1999 tarihinde davalı ... Temizlik San. Tic. Ltd. Şti.’nde çalışmaya başladığını, bu şirket tarafından en son davalı Türkiye Şeker Fabrikaları A.Ş. bünyesindeki ... Şeker Fabrikasında çalıştırıldığını, Şeker Fabrikasında çalışmakta iken 01.07.2014 tarihinde emekli olduğunu ileri sürerek kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı Türkiye Şeker Fabrikaları A.Ş. vekili, davacının taşeron firma elemanı olduğunu, davacının talep konusu alacaklara hak kazanamadığını ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir.
Davalı ... Temizlik San. ve Tic. Ltd. Şti. vekili, davacının müvekkil şirkette çalıştığı sırada emekli olmadığını ve bu esnada çalışmasının bulunmadığını, davacının en son 2007 yılında müvekkil şirkette çalıştığını ve tüm haklarını aldığını, haklarını aldığına dair ibraname ve ödeme makbuzlarının dosyaya ibraz edildiğini, davacının müvekkil şirketten alacağı bulunmadığını ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalı ... Temizlik San. ve Tic. Ltd. Şti. yönünden davanın reddine; diğer davalı Türkiye Şeker Fabrikaları A.Ş. yönünden kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde davalı Türkiye Şeker Fabrikaları A.Ş. vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davalının kıdem tazminatından sorumlu olduğu sürenin tespiti konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
İşyeri devrinin esasları ve sonuçları 4857 sayılı İş Kanununun 6.ncı maddesinde düzenlenmiştir. Sözü edilen hükümde, işyerinin veya bir bölümünün devrinde devir tarihinde mevcut olan iş sözleşmelerinin bütün hak ve borçlarıyla devralan işverene geçeceği öngörülmüştür. Devir tarihinden önce doğmuş ve devir tarihinde ödenmesi gereken borçlar açısından, devreden işverenle devralan işverenin birlikte sorumlu oldukları aynı yasanın üçüncü fıkrasında belirtilmiş, devreden işverenin sorumluluğunun devir tarihinden itibaren iki yıl süreyle sınırlı olduğu hükme bağlanmıştır.
Değinilen Yasanın 120. nci maddesi hükmüne göre, 1475 sayılı Yasanın 14. üncü maddesi halen yürürlükte olduğundan, işyeri devirlerinde kıdem tazminatına hak kazanma ve hesap yöntemi bakımından belirtilen madde hükmü uygulanmalıdır. Anılan maddeye göre, işyerlerinin devir veya intikali yahut herhangi bir suretle bir işverenden başka bir işverene geçmesi veya başka bir yere nakli halinde, işçinin kıdemi işyeri veya işyerlerindeki hizmet akitleri sürelerinin toplamı üzerinden hesaplanmalıdır. Bununla birlikte, işyerini devreden işverenlerin bu sorumlulukları, işçiyi çalıştırdıkları sürelerle ve devir esnasındaki işçinin aldığı ücret seviyesiyle sınırlıdır.
İşyeri devri halinde kıdem tazminatı bakımından devreden işveren kendi dönemi ve devir tarihindeki son ücreti ile sınırlı olmak üzere sorumludur. 1475 sayılı Yasanın 14. üncü maddesinin ikinci fıkrasında, devreden işverenin sorumluluğu bakımından bir süre öngörülmediğinden, 4857 sayılı Yasanın 6. ncı maddesinde sözü edilen devreden işveren için öngörülen iki yıllık süre sınırlaması, kıdem tazminatı bakımından söz konusu olmaz. O halde kıdem tazminatı işyeri devri öncesi ve sonrasında geçen sürenin tamamı için hesaplanmalı, ancak devreden işveren veya işverenler bakımından kendi dönemleri ve devir tarihindeki ücret ile sınırlı sorumluluk belirlenmelidir.
Feshe bağlı diğer haklar olan ihbar tazminatı ve kullanılmayan izin ücretlerinden son işveren sorumlu olup, devreden işverenin bu işçilik alacaklarından herhangi bir sorumluluğu bulunmamaktadır.
İşyerinin devredildiği tarihe kadar doğmuş bulunan ücret, fazla çalışma, hafta tatili çalışması, bayram ve genel tatil ücretlerinden 4857 sayılı Kanunun 6.ncı maddesi uyarınca devreden işveren ile devralan işveren müştereken müteselsilen sorumlu olup, devreden açısından bu süre devir tarihinden itibaren iki yıl süreyle sınırlıdır. Devir tarihinden sonraki çalışmalar sebebiyle doğan sözü edilen işçilik alacakları sebebiyle devreden işverenin sorumluluğunun olmadığı açıktır. Bu bakımdan devirden sonraya ait ücret, fazla çalışma, hafta tatili çalışması, bayram ve genel tatil ücreti gibi işçilik alacaklarından devralan işveren tek başına sorumlu olacaktır.
Yargıtay ilke kararlarında işçilik alacaklarından işverenlerin sorumlulukları yukarda belirtildiği üzere kabul edilmektedir.
Somut uyuşmazlıkta, davacı dava dilekçesinde 16.04.1999 tarihinde davalı ... Temizlik San. Tic. Ltd. Şti.’de çalışmaya başladığını, bu şirket tarafından en son davalı Türkiye Şeker Fabrikaları A.Ş. bünyesindeki ... Şeker Fabrikasında çalıştırıldığını, Şeker Fabrikasında çalışmakta iken 01.07.2014 tarihinde emekli olduğunu ifade etmiştir. Davalı Türkiye Şeker Fabrikaları A.Ş. tarafından ileri sürülen ücret bordroları ve puantaj kayıtları ile davalı şirket kabulünden anlaşıldığı üzere davacının 25.07.2007-30.06.2014 tarihleri arasında davalıTürkiye Şeker Fabrikaları A.Ş.’nin alt işvereni olan dava dışı ... Group Ltd. Şti. nezdinde çalıştığı hususu sabit ise de, davacının önceki dönem çalışmalarının Türkiye Şeker Fabrikaları A.Ş. nezdinde geçtiği hususunda netlik yoktur. Hal böyle olmakla birlikte, mahkemece davacının 16.04.1999-01.07.2014 tarihleri arasında davalı Türkiye Şeker Fabrikaları A.Ş.’nin değişen taşeronları nezdinde çalıştığı kabul edilmiştir. Ancak yapılan araştırma yetersizdir. Mahkemece davacının iddia ettiği çalışma dönemine ilişkin eksik olan işe giriş-çıkış bildirgeleri, hizmet alım sözleşmeleri dosyaya kazandırıldıktan sonra, davacının çalışmalarının geçtiği işverenler ile davalılar arasında hukuki ilişki bulunup bulunmadığı, ayrıca bu kapsamda olmak üzere, her ne kadar davalı ... Tamizlik Ltd. Şti. yönünden davanın husumetten reddine karar verilmiş ise de, işbu davalı ile diğer davalı Türkiye Şeker Fabrikaları A.Ş. arasında da herhangi bir hukuki ilişki bulunup bulunmadığı hususu da araştırılarak oluşacak sonuca göre davacının davalı nezindeki çalışma süresi belirlenip, yukarıdaki ilkeler doğrultusunda davalıların kıdem tazminatından sorumluluğu hususu değerlendirilmelidir.
Öte yandan, davalı ünvanının “Türkiye Şeker Fabrikaları A.Ş.” olduğu dikkate alınmaksızın, gerekçeli karar başlığında ve mahkeme ilamının hüküm kısmında davalı sıfatının “...” ve “Şeker Fabrikası” olarak belirtilmesi de hatalı olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.