Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2013/26365 Esas 2014/9457 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Adana 4. İş Mahkemesi
Tarihi : 30/09/2013
Numarası : 2012/373-2013/479

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı Bakanlık vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı Bakanlığın aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2-Taraflar arasında yıllık izin alacağı bulunup bulunmadığı uyuşmazlık konusudur.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda hiçbir açıklama yapılmaksızın 24 gün izin kullandığı belirtilerek bakiye 18 gün izin ücreti hesaplanmıştır.
Oysa dosyaya sunulan yıllık izin talep formlarındaki izin süresi toplamı 38 gün etmektedir.
Mahkemece yapılacak iş, davacının imzasını taşıyan ve onaylanmış bulunan yıllık izin talep formları esas alınarak, davacının hafta tatili ya da genel tatil günlerine denk gelen izin günleri dışlanmak suretiyle varsa bakiye izin alacağı belirlenip sonuca gidilmesi gerekirken denetime müsait olmayan bilirkişi raporu esas alınarak yıllık izin alacağının kabulü hatalıdır.
3-Taraflar arasında fazla çalışma alacağı uyuşmazlık konusudur.
Dosyaya sunulan bir kısım puantaj kayıtlarında ağırlıklı olarak 3 lü vardiya gözükmekte ise de bazı tarih aralıklarında vardiyanın teke düştüğü ve 24 saat çalışma veya 12 şer saat çalışmaya ilişkin verilerinde bulunduğu görülmüştür.
Bununla birlikte davalı şirket cevap dilekçesinde 12 saat çalışma 24 saat dinlenme yapıldığını savunduğu da görümüştür.
Hal böyle olunca dosyaya sunulan puantajların ait oldukları aylar yönünden bu puantajlar dikkate alınarak hesaplama yapılmalıdır. Puantaj sunulmayan aylar yönünden ise taraf iddia ve savunmaları ile tanık beyanları esas alınarak sonuca gidilmelidir.
Ayrıca 11 saati aşan çalışma süresinin tespiti halinde ara dinlenme süresi de en az 1,5 saat olarak gözetilmelidir.
Dolayısıyla bu yönleri kapsamayan eksik değerlendirmeyi içeren bilirkişi raporu esas alınarak fazla çalışma alacağının kabulü hatalıdır.
3-Kabule göre ise; davacının, davalı işverence yemek verildiğine dair bir beyanı bulunmadığı ve tanıkların da bu yönde beyanları olmadığı halde kıdem ve ihbar tazminatı hesaplanırken giydirilmiş ücrete yemek ücretinin de eklenerek hesaplama yapılması da doğru olmamıştır.
O halde davalı Bakanlık vekilinin bu yöne ilişkin temyiz itirazı kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, 29/04/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.