Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/18225 Esas 2017/21585 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti ve hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının Haziran 2006 tarihinden itibaren davalıya ait işyerinde işçi olarak çalışırken fazla mesai ücretlerinin ödenmemesi nedeniyle 29/06/2012 tarihinde haklı nedenle iş akdini sona erdirdiğini iddia ederek, kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, zamanaşımı itirazında bulunduklarını, davacının mazeretsiz devamsızlık yaptığını ve bunun neticesinde haklı sebeple iş akdinin sona erdirildiğini, şahsi sicil dosyasının tetkikinde görüleceği üzere yıllık izinlerini kullandığını, devamlılık arz eden fazla çalışma yapmadığı gibi genel tatil ve hafta tatillerinde de çalışmadığını, fazla çalışma yapmış ise banka kanalıyla davacıya ödendiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı yasal süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı davalı işyerinde Haziran 2006-29/06/2012 tarihleri arasında çalışırken fazla çalışma yaptığı gibi genel tatil ve hafta tatillerinde de çalıştığını ileri sürüp alacak talep etmiş, davalı ise davacı iddialarının doğru olmadığını savunmuştur.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacı tanık beyanlarına göre davacının fazla çalışma yaptığı, bir kısım genel tatiller ile hafta tatillerinde çalıştığı kabul edilip buna göre hesaplama yapılmıştır.
Söz konusu alacakların varlığını ispatlama yükü davacıda olup davacı delil olarak tanık beyanlarına dayanmıştır.
Kural olarak tanıklar kendi çalıştıkları sürelerde işyerindeki çalışma düzenini bileceğinden işe giriş ve çıkış tarihleri dikkate alınarak çalıştıkları süre ile sınırlı olarak fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili alacakları belirlenmelidir. Davalı tanıkları, işyerinde fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili çalışması yapılmadığını açıklamıştır. Davacı tanıklarından biri davalı işyerinde 2010 yılında yaklaşık bir yıl çalışma yaptığını dile getirirken diğer tanık ise 2008 yılında 9-10 ay kadar çalıştığını açıklamıştır. Bu beyanlara göre davacı tanıklarının çalışma süreleri belirgin değildir.
Mahkemece tanıkların davalı işyerindeki çalışma süreleri somut olarak saptandıktan sonra çalışma süreleri dikkate alınarak davacı talepleri değerlendirilmelidir. Eksik inceleme ve araştırma ile sonuca gidilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 18/12/2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.