MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın 30/06/2015 tarihli dilekçesindeki anlatımından temyiz başvurusu ile birlikte eski hale getirme isteminde de bulunduğunun anlaşılmasına, eski hale getirme isteği hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK"nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay"ın ilgili dairesine ait olmasına göre, mahkemenin 02/07/2015 tarihli, 2014/20 Esas, 2014/87 Karar sayılı ek kararının yok hükmünde olduğu; yokluğunda verilen hükmün, sanığın kovuşturma aşamasında alınan ifadesinde bildirdiği son bilinen adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun bilinen adreste tebligatı düzenleyen 10/1. maddesi ve aynı Kanun’un 21/1. maddesine göre gerekli araştırma yapılarak tebliği yerine, doğrudan 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre 24/03/2014 tarihinde yapılan tebliğ işlemi geçersiz olduğundan, sanığın öğrenme üzerine sunduğu 30/06/2015 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olara ONANMASINA, 03/07/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.