MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde olarak ... operatörü olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davacı işçi tarafından haklı sebeple feshedildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti ile ücret alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının üretim işçisi olarak asgari ücretle çalıştığını, ücretlerin ve fazla çalışma ücretlerinin eksiksiz olarak ödendiğini, yıllık izin ücretinin banka hesabına yatırıldığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının yıllık izin ücreti alacağı bulunup bulunmadığı uyuşmazlık konusudur.
Somut uyuşmazlıkta, mahkemece davacının çalıştığı süre itibariyle 170 gün yıllık izin hakkının bulunduğu, 83 gün yıllık iznini kullandığı böylece 87 gün yıllık izin ücreti alacağına hak kazandığı sonucuna varılarak 987,21 TL brüt yıllık izin ücreti alacağı hüküm altına alınmıştır. Dosya kapsamında bulunan bilirkişi raporunda ise hatalı hesaplama yapılarak davacının 150 gün karşılığı (1980,67/30x 150= ) 9.903,35 TL brüt izin ücretine hak kazandığı, işveren tarafından 4.756,73 TL ödendiği, böylece davacının bakiye 5.146,62 TL brüt izin ücreti alacağı bulunduğu bildirilmiştir. Mahkemece, bilirkişi raporu ile ilgili olumlu veya olumsuz herhangi bir değerlendirme yapılmadığı gibi, rapora hangi yönden itibar edilmediğinin de açıklanmadığı anlaşılmaktadır. Kararın gerekçesinde davacının 87 gün izin ücretine hak kazandığı ifade edildikten sonra, hükümde davacının brüt 987,21 TL izin ücreti alacağı olduğu belirtilmiştir. Böylece kararın gerekçesi ile hüküm fıkrası arasında çelişki oluşturulduğu gibi, hüküm altına alınan rakama ne şekilde ulaşıldığı de denetime elverişli şekilde açıklanmamıştır. Dosya kapsamına göre, davacının 170 gün izne hak kazandığı, bunun 83 gününü kullandığı, kullanılmayan 87 gün izni bulunduğu anlaşılmakta olup, bu yönüyle kararda isabetsizlik bulunmamaktadır. Bununla birlikte, davacının brüt ücreti mahkemece 1.980,67 TL olarak kabul edilmiş olup, bu ücret üzerinden hesaplama yapıldığında 87 gün izin ücretinin brüt karşılığı ise 5.743,94 TL’dir. Davalı taraf, fesih anında davacıya net 4.756,73 TL ödeme yapmış olup, bu tutarın brüt olarak hesaplanan izin ücretinden mahsubu mümkün değildir. Mahkemece hesaplanan brüt izin ücreti (gelir vergisi, damga vergisi, sigorta primi, işsizlik sigortası primi mahsup edilmek suretiyle) nete çevrilmeli, daha sonra işverence yapılan net ödemenin mahsubu suretiyle sonuca gidilmelidir. Mahkemece, yıllık izin ücreti alacağı yönünden gerekçe ile hüküm arasında çelişki oluşturulması ve denetime elverişli olmayan hesaplamaya göre, yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.12.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.