MAHKEMESİ : Bolu 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 27/12/2012
NUMARASI : 2012/189-2012/364

Taraflar arasındaki “tazminat” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Bolu 1. Asliye Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 30.11.2010 gün ve 2006/201 Esas, 2010/778 Karar sayılı kararın incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 17.Hukuk Dairesinin 18.10.2011 gün ve 1764 Esas, 9467 Karar sayılı ilamı ile bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

Hukuk Genel Kurulu’nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, trafik kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, davalılar vekillerinin temyizi üzerine Özel Dairece esastan hüküm bozulmuş, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Direnme kararını, bir kısım davalılar vekilleri temyize getirmiştir.
Hukuk Genel Kurulu’ndaki görüşme sırasında, işin esasının incelenmesinden önce, direnme kararının davalılardan Işık Sigorta A.Ş. vekili adına daimi çalışan memuruna tebliğ edilmesinin usule uygun olup olmadığı, sonucuna göre dosyanın bu sebepten geri çevrilmesi; ayrıca davalı A.. A... tarafından davanın nispi harca tabi olmasına rağmen direnme kararını temyiz ederken 24,30 TL maktu temyiz karar harcı yatırması karşısında temyiz karar harcı eksikliğinin tamamlanması için dosyanın mahalline geri çevrilmesinin gerekip gerekmediği ön sorun olarak değerlendirilmiştir.
I-Birinci olarak tebligata ilişkin yapılan görüşme sonucunda; davalılardan I.... Sigorta A.Ş.’ye yapılan tebliğin muhatap ile birlikte daimi çalışan memurlarına yapılması karşısında geçerli olduğu, vekilin adreste bulunmama nedeninin ayrıca yazılmasına gerek olmadığı Kurul çoğunluğu tarafından kabul edilerek bu konudaki ön sorun bu şekilde aşılmıştır.
II- Temyiz incelemesinin yapılabilmesi için temyiz eden taraftan, temyiz peşin harcının ve ayrıca temyiz tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 492 sayılı Harçlar Kanunu’na ekli (1) Sayılı Tarife uyarınca “konusu belli bir değerle ilgili bulunan davalarda esas hakkında karar verilmesi halinde” nispi tarife üzerinden nispi temyiz harcının Yargıtay’a yapılacak temyiz başvuruları sırasında alınması zorunludur.
Somut olayda, Yerel Mahkeme direnme kararını temyiz eden davalı Ankara Anonim Türk Sigorta A.Ş. vekili tarafından maktu temyiz harcı yatırılarak temyiz edilmiştir.
25.1.1985 günlü 1984/5 Esas ve 1985/1 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme (YİB) Kararı ve 6217 sayılı Kanunun 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu (HMK)’na eklenen “Geçici Madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu (HUMK)’nun 434/3. maddesi, temyiz dilekçesi verilirken gerekli harç ve giderlerin tamamının ödeneceğini; bunların eksik olduğunun tespiti halinde, kararı veren hakim veya mahkemenin başkanı tarafından verilecek yedi günlük kesin süre içerisinde tamamlanması, aksi halde temyizden vazgeçmiş sayılacağı hususunun temyiz edene yazılı olarak bildirileceğini ve verilen süre içerisinde bunları tamamlamadığı takdirde, kararın temyiz edilmemiş sayılmasına karar verileceğini hükme bağlamıştır.
Şu durumda, mahkemece yapılacak iş; yatırılan maktu temyiz harcının mahsubu ile yatırılmayan “nispi temyiz harcını” yatırması için davalı A... T.... Anonim Sigorta A.Ş. vekiline 1086 sayılı HUMK’nun 434/3. maddesi uyarınca muhtıra çıkarılarak verilen süre içinde harcın tamamlanması halinde dosyanın yeniden Hukuk Genel Kurulu’na gönderilmesi, harcın tamamlanmaması halinde ise, HUMK’nun 434/3. maddesi uyarınca gerekli kararı vermektir.
Öyleyse, anılan usul hükmü uyarınca işlem yapılmak üzere dosyanın mahalline geri çevrilmesi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda I nolu madde de belirtilen nedenle tebligata ilişkin olarak yapılan görüşmede tebligatın usule uygun olduğu ve bu konuda geri çevirmeye gerek olmadığına oyçokluğu ile; II nolu madde de belirtilen nedenle dosyanın mahalline GERİ ÇEVRİLMESİNE, 05.02.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.