Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/517 Esas 2019/3991 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/517
Karar No: 2019/3991
Karar Tarihi: 18.06.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/517 Esas 2019/3991 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında uyuşturucu madde bulundurma suçlamasıyla tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak hüküm verilmiştir. Ancak sanığın daha önce aynı suçtan dolayı başka bir dava nedeniyle tedavi veya denetimli serbestlik tedbiri almadığı anlaşılmıştır. Bu nedenle, 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi gereği, sanık yargılamaya devam edilerek hapis cezasına çarptırılmıştır. Daha sonra, 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 34. maddesi uyarınca uzlaşma hükümleri düzenlenmiş ve sanık hakkında tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi uyarınca sanığın cezası infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür. Kararda geçen kanun maddeleri: 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi, 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 34. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi.

10. Ceza Dairesi 2015/517 E. , 2019/3991 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri düzenlenmiş ve sanık hakkında tekerrüre esas alınan Edirne 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 2008/266 esas, 2008/747 karar sayılı ilamına konu, tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşılmış olmakla, bu hususun ve 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 18/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.