MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından; kusur belirlemesi, reddedilen manevi tazminat talebi ile yoksulluk nafakasının miktarı yönünden, davalı erkek tarafından ise, kusur belirlemesi, maddi tazminat, yoksulluk nafakası ile kendisinin reddedilen tazminat talepleri yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların mahkemece belirlenen kusurları yanında davalı erkeğin, eşinden soğuduğunu söylediği ve eşinin hamileliğiyle ilgilenmediği anlaşılmaktadır. Bu durum davacı kadının kişilik hakkına saldırı niteliğinde olup, kadın yararına TMK m. 174/2 koşulları oluşmuştur. O halde, davacı kadın yararına tarafların gerçekleşen ekonomik ve sosyal durumları kusurun ağırlığı ve hakkaniyet kuralları çerçevesinde (TMK m. 4, TBK m. 50, 52) nazara alınarak uygun miktarda manevi tazminat (TMK.m. 174/2) takdiri gerekirken bu talebin reddi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
3-Dosya içerisinde bulunan sosyal güvenlik kurumu kaydında davacı kadının yargılama aşamasında 19.07.2015 tarihinde işten çıktığı belirtilmiş olup, bu sebeple davacı kadının yeniden usulünce ekonomik ve sosyal durum araştırması yapılması, çalışmadığının belirlenmesi halinde kendi rızası ile işten ayrılıp ayrılmadığı, çalıştığının belirlenmesi halinde ise geliri sorulmak suretiyle boşanma yüzünden yoksulluğa düşüp düşmeyeceğinin belirlenmesi ve gerçekleşecek sonuca göre davacı kadının yoksulluk nafakası talebi hakkında karar verilmesi gerekirken, bu konuda eksik incelemeyle yazılı şekilde yoksulluk nafakasına hükmedilmesi usul ve kanuna aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
4-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur derecelerine, paranın alım gücüne, ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatlerin kapsamına nazaran, davacı kadın yararına hükmolunan maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50. ve devamı maddeleri hükmü nazara alınarak, daha uygun miktarda maddi tazminat (TMK m. 174/1) takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. 3. ve 4. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatıranlara geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 04.07.2017(Salı)