7. Ceza Dairesi Esas No: 2016/7255 Karar No: 2020/2397 Karar Tarihi: 17.02.2020
5015 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/7255 Esas 2020/2397 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi, 5015 sayılı Kanuna muhalefet suçundan hüküm verdiği sanığın temyiz başvurusunu reddetti. Ancak sanığa verilen adli para cezasının takdiren 2.000 TL'ye çevrilmesine karar verdi. Sanığın nakil aracına yönelik müsadere kararı ise eksik ve yetersiz gerekçeyle verildiği gerekçesiyle bozuldu. Kararda, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince yürürlükte olan 1412 sayılı CMUK'un 317. ve 322. maddeleri açıklanarak yer verildi.
7. Ceza Dairesi 2016/7255 E. , 2020/2397 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : 5015 sayılı Kanuna muhalefet HÜKÜM : 21/09/2012 tarihli karar ile sanık ... hakkında beraat; diğer sanık hakkında hükümlülük, erteleme, müsadere; 01/04/2013 tarihli ek karar ile sanığa verilen 100 gün karşılığı adli para cezasının 5237 sayılı Yasanın 52/2. Maddesi uyarınca takdiren 1 gün karşılığı 20,00 TL den hesap edilmek suretiyle 2.000 TL adli para cezasına çevrilmesine
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü; I) Sanık ..."ın hakkında kurulan 21.09.2012 tarihli mahkumiyet hükmünün temyizine göre yapılan incelemede; Gerekçeli kararın sanık müdafiine 08.11.2012 tarihinde tebliğ edildiği, sanığın hükmü CMUK"nun 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık temyiz süresi geçtikten sonra 18.04.2013 tarihinde temyiz ettiği gözetilerek, sanık ... temyiz inceleme isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE, II) Sanık ..."ın 01.04.2013 tarihli Ek Kararın temyizine göre yapılan incelemede; Sanık hakkında hükmedilen ancak para cezasına çevrilmeyen gün adli para cezasının Cumhuriyet Savcılığının talebi üzerine paraya çevrilmesine ilişkin infaz aşamasında verilen karar, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun"un 98. maddesi uyarınca verilen bir karar niteliğinde olup, bu karara karşı aynı Kanun"un 101/3. maddesi uyarınca itiraz yoluna başvurulması mümkün olduğundan, itiraz niteliğinde kabul edilen sanığın temyiz dilekçesi hakkında itiraz merciince işin esasına ilişkin bir karar verilmek üzere dosyanın incelenmeksizin iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, III) Sanık ..."ün araç müsaderesine hasren yaptığı temyiz istemine ilişkin yapılan incelemede; Sanık ..."ün aşamalardaki savunmalarında dava konusu nakil aracını diğer sanık ..."a eşya taşıması için kiraya verdiğini, kaçak akaryakıt taşıdığını bilmediğini beyan etmesi, diğer sanık ..."ın da bu savunmayı doğrulaması, mahkemece sanıkların savunmalarına itibarla hüküm kurması karşısında, nakil vasıtasının iadesi yerine, "araçta esaslı değişiklik yapılması" şeklindeki eksik ve yetersiz gerekçe ile müsaderesine karar verilmesi, Yasaya aykırı, sanık ..."ün temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesi uyarınca, Hükümden nakil aracının müsadere edilmesine ilişkin kısmın çıkartılarak "Şartları oluşmadığından nakil vasıtası olan 34 RZB 61 plakalı araçtaki zula sökülmek suretiyle ruhsat sahibine iadesine, üzerindeki şerhin kaldırılmasına" ifadesinin eklenmesi ve diğer kısımlarının aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.