Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/305 Esas 2020/200 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı, dava dışı işçi ...’ın müvekkili idarece yapılan ihaleler sonucu yüklenici olarak işi üstlenen davalıların elemanı olarak çalıştığını, anılan işçi tarafından müvekkili aleyhine işçilik alacaklarının tahsili için dava açıldığını,iş mahkemesinde açılmış olan davanın kabul edildiğini, başlatılan icra takibi üzerine ödeme yapmak zorunda kaldıklarını ileri sürerek, 22.638,57 TL’nin 30/09/2014 ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan rücuen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının davalı şirketlere rücu hakkının doğmuş olduğu, sözleşmeler uyarınca her türlü işçi alacağı ve haklarından ihale alan şirketlerin tam oranda sorumlu oldukları anlaşıldığı, davalıların sorumlulukları nispetinde hesaplama yapıldığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 492 sayılı Harçlar Kanunu"nun 13/j maddesi uyarınca davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 16.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.