Mahkemesi : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi


KARAR


Dava, faiz alacağı istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesince, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın reddine dair verilen karara karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine, Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesince verilen kararın, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
I-İSTEM:
Davacı, ödenmeyen faizleri istemiştir.
II-CEVAP:
Davalı Kurum, davanın reddini savunmuştur.
III-MAHKEME KARARI:
A-İLK DERECE MAHKEME KARARI
Antalya 1. İş Mahkemesince davanın reddine karar verilmiştir.
B-BAM KARARI
Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 9.Hukuk Dairesince; istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
IV-TEMYİZ KANUN YOLUNA BAŞVURU VE NEDENLERİ:
Davacı, kararın bozulmasını istemiştir.
V-İLGİLİ HUKUK KURALLARI VE İNCELEME :
6100 sayılı HMK geçici 3. maddesinin ikinci fıkrasındaki “Bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce aleyhine temyiz yoluna başvurulmuş olan kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26.09.2004 tarihli ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ilâ 454 üncü madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.” hükmü mevcuttur.
07.11.2015 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan Adalet Bakanlığı kararı ile 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun 25 ve geçici 2 inci maddeleri uyarınca kurulan ve yargı yerleri belirlenen bölge adliye mahkemeleri ile 2576 saylı Bölge İdare Mahkemeleri, İdare Mahkemeleri ve Vergi Mahkemelerinin Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanunun 2 ve geçici 20 inci maddeleri uyarınca kurulan ve yargı çevresi belirlenen bölge idare mahkemeleri, 20.7.2016 tarihinde tüm yurtta göreve başlayacağı hususu belirlenmiştir.
20.07.2016 tarihinden önce verilen ilk Derece Mahkeme kararları hakkında, 6100 sayılı HMK geçici 3. maddesi gereğince 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427 ilâ 454 üncü maddeleri arasında belirtilen temyiz kanun yolu, 20.07.2016 tarihinden sonra verilen ilk derece Mahkeme kararları hakkında 6100 sayılı Yasanın 361-373’üncü maddeleri arasında belirtilen temyiz kanun yolunun uygulanması gereklidir.
Diğer taraftan, İş mahkemeleri bakımından ise 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu hükümlerinin de dikkate alınması gereklidir.
5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 8. maddesinde; “İş mahkemelerince verilen nihaî kararlara karşı istinaf yoluna başvurulabilir. Şu kadar ki, para ile değerlendirilemeyen dava ve işler hakkındaki kararlar hariç, miktar veya değeri bin Türk lirasını geçmeyen davalar hakkındaki nihaî kararlar kesindir.” Hükmü ile aynı maddenin 3. fıkrasında “Bölge adliye mahkemesinin para ile değerlendirilemeyen dava ve işler hakkındaki kararları ile miktar veya değeri beş bin Türk lirasını geçen davalar hakkındaki nihaî kararlara karşı tebliğ tarihinden başlayarak sekiz gün içinde temyiz yoluna başvurulabilir.” Hükmü mevcut iken 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Yasanın 5. maddesi ile bu hükmün ilk fıkrasında yer alan “bin lira” ibaresi “üç bin liraya”, 3. fıkrasında yer alan “beşbin lira” ibaresi ise “kırk bin Türk lirasına” şeklinde değiştirilmiştir.
Buna göre, 2018 yılı Bölge Adliye Mahkemesinin kararları bakımından temyiz sınırı ise 47.530,00 TL’dir.
Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması hâlinde temyiz (kesinlik) sınırının belirlenmesinde alacağın tamamının gözetilmesi; tamamı dava edilen alacağın kısmen kabulünde ise temyiz (kesinlik) sınırının belirlenmesinde kabul ve reddedilen miktarların esas alınması, Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362. maddesi hükmü gereğidir.
Somut olayda, Bölge Adliye Mahkemesinin kararına konu alacak tutarı yukarıda değinilen temyiz (kesinlik) sınırının altında bulunduğundan, anılan karara karşı temyiz yoluna başvurulması olanaksızdır.
O hâlde, davacı avukatının temyiz dilekçesinin miktar itibarıyla kesinlik nedeniyle reddi gerekmektedir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesi"ne gönderilmesine, 27/06/2019 gününde oybirliği ile karar verildi.