Mahkemesi : İnegöl 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Tarihi : 28/11/2013
Numarası : 2012/264-2013/807

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı, davalı işyerinde kümes, kuluçka denetleme ve iş güvenliği teknik uzmanı olarak çalıştığını, iş akdini fazla mesai alacağıın ödenmemesi nedeniyle feshettiğini bildirerek ödenmeyen kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma ücretinin ödetilmesini istemiştir.
Davalı, davacının yaptığı fazla çalışmanın ücretinin ödendiğini, davalının başka bir işe girmek için istifa ederek kendisinin ayrıldığını, bu nedenle hiçbir alacağının olmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının fazla mesai alacağının bulunmasına göre iş akdini haklı nedenle feshettiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacının iş akdinin feshinin haklı nedene dayanıp dayanmadığı ve fazla mesai alacağı olup olmadığı konularında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda, davacının işyerinde denetim elemanı olarak çalıştığı sabittir. Davacının denetim işini normal mesaiden sonra devam ettirdiğini söyleyen tanıklarda mesai sonrasında fazla mesai yapan işçiler değildir ve bu konuda bir beyanları da bulunmamaktadır. Davacı tanığı R.. E..,” ben davacıyı mesai saatinden sonra da gittiğim davalı işletmelerinde görüyordum, bu nedenle davacının normal mesai bitiminden sonra günlük 3,5 saat olmak üzere haftalık 21 saat fazla mesai yaptığını söyleyebilirim, bazı günler bunlardan daha uzun çalıştığını da düşünmekteyim, “ , diğer tanığı H.. E.. ise “günlük ortalama olarak 3-3,5 saat fazla mesai yaptığını düşünüyorum” gibi kendi şahsi kanaatlerini bildiren, somut bilgiler içermeyen, tahmini beyanlarda bulunmuşlardır. Bu beyanlar fazla mesainin ispatı konusunda yeterli değildir. Tanık beyanlarının içeriğine göre, davacı fazla mesai yaptığını ispat edememiştir. Ayrıca davacının, davalı işyerinden ayrıldığı 6.2.2012 tarihinden sonraki gün olan 7.2.2012 tarihinde yeni bir işe girmiş olması da gözönünde tutulduğunda, davacının istifasının fazla mesai ücretlerinin ödenmemesine bağlı olarak değil, yeni bir işe girmek için yapıldığı anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca, davacının, iş akdini feshetmesini haklı kılacak bir sebebinin bulunmadığı ve fazla mesai alacağı ile kıdem tazminatı talebinin reddi gerektiği açıktır. Mahkemece yazılı şekilde kıdem tazminatı ve fazla mesai ücreti talebinin kabulüne karar verilmiş olması hatalı olup bozma nedenidir.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 28.4.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.