MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde servis şoförü olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davacı işçi tarafından haklı sebeple feshedildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, talep edilen alacakların zamanaşımına uğradığını, davacının istifa etmek suretiyle işten ayrıldığını, fazla çalışma ücretlerinin ödendiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut uyuşmazlıkta, davacı tanıklarının anlatımı doğrultusunda hazırlanan bilirkişi raporuna itibar edilerek raporda hesaplanan fazla çalışma ücreti hüküm altına alınmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının, davacı tanıklarının anlatımına göre günde 10,5 saat çalışarak haftada 18 saat fazla çalışma yaptığı sonucuna varılmıştır. Yargılama sırasında dinlenen davacı tanıklarının her ikisinin de husumetli olduğu dosya kapsamı ile sabittir. Ancak davacı tanıklarının Dairemiz incelemesinden geçen emsal dosyaları (Dairemizin 2016/5111 esas ve 2015/2074 esas sayılı dosyaları) dikkate alındığında, eldeki davada haftalık fazla çalışma süresinin 18 saat olarak belirlenmesinde isabetsizlik bulunmamaktadır. Diğer taraftan, davacı tanıklarının davacı ile birlikte çalıştığı süre sınırlı olup, tanıkların anlatımına sadece davacı ile birlikte çalıştıkları süre ile sınırlı olarak değer verilebilir. Mahkemece bu yön dikkate alınmadan karar verilmesi yerinde değildir. Davacı tanıklarının, 2013 yılının Ekim ayından sonra davacı ile birlikte çalışmadıkları dosya kapsamından anlaşılmaktadır. Bu döneme ilişkin fazla çalışma iddiasının ispatı yönünden davalı tanıklarının anlatımına göre sonuca gidilmesi gerekirken, hatalı değerlendirme ile davacı tanıklarının anlatımına göre fazla çalışma süresi belirlenmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.12.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.