MAHKEMESİ : İzmir 10. Aile Mahkemesi
TARİHİ : 31/01/2013
NUMARASI : 2012/981-2013/82

Taraflar arasındaki “Boşanma Maddi ve Manevi Tazminat” davalarından dolayı yapılan yargılama sonunda; İzmir 10. Aile Mahkemesince asıl dava ve karşı davanın boşanma yönünden kabulüne, karşı davadaki tazminat isteklerinin kısmen kabulüne dair verilen 22.12.2011 gün, 2011/222 E. – 2011/1302 K sayılı kararın incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 22.10.2012 gün, 2012/6030 E. – 25511 K sayılı ilamı ile;
(…1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Davacı-davalı kocadan kaynaklanan davalı-davacı kadının kişilik haklarına saldırı teşkil eden maddi bir hadisenin varlığı kanıtlanmamış ve Türk Medeni Kanununu 174/2. maddesi koşulları oluşmamıştır. Davalı-davacı kadının manevi tazminat isteminin reddi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
3-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur derecelerine paranın alım gücüne, ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatlerin kapsamına nazaran davalı-davacı kadın yararına hükmolunan maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50. ve devamı maddeleri hükmü nazara alınarak daha uygun miktarda maddi tazminat (TMK. md.174/1) takdiri gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir ...)
gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

Hukuk Genel Kurulu’nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Asıl ve karşı dava TMK’nun166/1 maddesi uyarınca evlilik birliğinin, temelinden sarsılması hukuksal nedenine dayalı boşanma ve ferilerine ilişkindir.
Davacı-davalı koca vekili; müvekkili ile davalı arasındaki evlilik birliğinin devam etmesinin imkânsız hale geldiğini ileri sürerek tarafların evlilik birliğinin, temelinden sarsılması nedeniyle, tarafların boşanmalarına, küçük 1995 doğumlu müşterek çocuk Aslıhan’ın velayetinin müvekkiline bırakılmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı-davacı kadın vekili; evlilik birliğinin temelden sarsılmasında davacı-davalı kocanın ağır kusurlu olduğunu ileri sürerek boşanma, velayet, nafaka, maddi ve manevi tazminat isteklerinde bulunmuştur.
Mahkemece; tarafların boşamalarına, velayetin kocaya verilmesine, kadının nafaka ve tazminat isteklerinin kısmen kabulüne dair verilen karar, taraf vekillerinin temyizi üzerine, Özel Daire’ce yukarıda açıklanan nedenlerle bozulmuş, Yerel Mahkemece; önceki karardaki gerekçeler genişletilmek suretiyle direnme kararı verilmiş, direnme kararı davalı-davacı kadın vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlık; davalı-davacı kadın lehine Türk Medeni Kanununu 174/1 maddesi uyarınca takdir edilen maddi tazminat miktarının az olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur derecelerine, paranın alım gücüne, ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatlerin kapsamına nazaran davalı-davacı kadın yararına hükmolunan maddi tazminat miktarının az olduğunun anlaşılmasına, Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulması gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
Diğer taraftan, manevi tazminata ilişkin direnme hükmü davacı-davalı koca tarafından temyiz edilmeyip miktara ilişkin olarak sadece davalı-davacı kadın tarafından temyiz edilmiş bulunduğundan, bu yöne ilişkin temyiz incelemesi yapılmak üzere dosyanın Özel Daireye gönderilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: 1--Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı-davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, maddi tazminata ilişkin direnme kararının Özel Daire’nin bozma kararında açıklanan nedenlerden dolayı 6217 sayılı Kanunun 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine,
2-Davalı-davacı vekilinin manevi tazminat miktarına ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın 2. HUKUK DAİRESİ’NE GÖNDERİLMESİNE, aynı kanunun 440/I maddesi uyarınca hükmün tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 05.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.