MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı kadın tarafından davacı- karşı davalı erkeğin davası yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Türk Medeni Kanununun 166/1-2. maddesi uyarınca boşanma kararı verilebilmesi için evlilik birliğinin ortak hayatı sürdürmeleri eşlerden beklenmeyecek derecede temelinden sarsıldığının sabit olması gerekir. Bu düzenlemeye (TMK m.166/1-2) göre boşanmaya karar verilebilmesi için davalının az da olsa kusurlu olduğunun kanıtlanması zorunludur. Taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkan vermeyecek nitelikte bir geçimsizliği kabule elverişli ciddi sebep ve deliller tespit edilememiştir. Davalı- karşı davacı kadının 5-6 kez babasının evine gittiği vakıasına erkek dava dilekçesinde dayansa da, erkek ve ailesi tarafından kadının kendi ailesiyle görüşmesine engel olunduğundan babasının evine gittiği ve her defasında barıştıklarından kadına kusur olarak yüklenemeyeceği, bunun dışında mahkemece kadına kusur olarak yüklenen vakıalara ise erkek dava dilekçesinde dayanmadığından kusur belirlemesinde hükme esas alınamaz. O halde davalı-karşı davacı kadına yüklenebilecek başka bir kusur ispatlanamadığından erkeğin davasının reddi gerekirken, yetersiz gerekçe ile boşanma kararı verilmesi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 04.07.2017 (Salı)