Mahkemesi : Adana 6. İş Mahkemesi
Tarihi : 31/10/2013
Numarası : 2012/42-2013/575

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda; hüküm süresi içinde duruşmalı olarak davalı-karşı davacı Marshal Boya ve Vernik San.AŞ.vekili tarafından temyiz edilmiş ise de; duruşma gününün taraflara tebliği için davetiyeye yapıştırılacak posta pulu bulunmadığından duruşma isteğinin reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı-karşı davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı- karşı davalı vekili, davacının davalı işyerinde 1988 yılından itibaren çalışmaya başladığını, iş akdine 30/04/2012 tarihinde işveren tarafından son verildiğini, davacının kullanmadığı yıllık izin gününün 216,5 gün olduğunu, fakat 51,5 gün karşılığı için ödeme yapıldığını, kalan 165 günün karşılığının ödenmediğini öne sürerek yıllık izin ücreti alacağının tahsilini talep etmiştir.
Davalı- karşı davacı vekili, süresinde verdiği dilekçe ile harcını yatırarak açtığı karşı dava ile iş akdinin sağlık sebepleri ile davacı tarafından sonlandırıldığını, bu durumda davacıya ihbar tazminatı ödeme yükümlülüğü bulunmamasına rağmen sehven ihbar tazminatı ödendiğini, yasal hakkı olmadığı halde ödenen 59.319,73 TL ihbar tazminatının sebepsiz zenginleşme hükümleri çerçevesinde iadesini ve ödenmiş olması nedeniyle yıllık izin ücreti alacağına ilişkin davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davada dinlenen tanık beyanlarına göre iş akdinin tazminat gerektirmeyecek şekilde son bulduğu hususunun işverence ispatlanamadığı gibi davacıya kıdem ve ihbar tazminatı ödemesi yapıldığı da dikkate alındığında iş akdinin davalı tarafça feshedildiği ve davacının talebi dikkate alınarak 165 gün karşılığı yıllık izin hakkının bulunduğu gerekçesiyle davacı-karşı davalının yıllık izin alacağı yönünden açtığı davanın kabulüne, davalı- karşı davacının ihbar tazminatının iadesine yönelik açtığı davanın reddine karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacının yıllık izin alacağı olup olmadığı hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 59 uncu maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda davacı, davalı işveren tarafından kendisine 51.5 gün karşılığı yıllık izin alacağının ödendiğini ancak kullanmadığı 165 gün yıllık izin karşılığı ücretinin ödenmediğini iddia etmiştir. Davalı, davacıya yapılan ödeme nedeniyle, davacının yıllık izin ücreti alacağı bulunmadığını, bu durumun davacının elyazısı ile onayladığı ve imzaladığı yıllık izin çizelgesi ile sabit olduğunu savunmuştur. Gerçekten, davacı, iş akdinin sona erdiği 30.04.2012 tarihinde, 51.5 gün izni kaldığına dair çizelgeyi, elyazısıyla "" izin çizelgesinin doğruluğunu kabul ediyorum. "" sözlerini yazmak ve imzalamak suretiyle kabul etmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, yıllık iznin tamamının kullandırıldığı ya da ödendiği konusunda bu belge delil olarak kabul edilmemiş olup mahkemece de bilirkişi raporuna itibar ederek hüküm kurulmuş ise de; davacının el yazısı ile doğruluğunu kabul ederek imzaladığı belgenin kendisini bağlayacağı, artık bu belgede belirtilen 51.5 günlük yıllık izin hakkından başka izin hakkı bulunduğuna dayanamayacağı gözardı edilmiştir. Şu halde, yıllık izinlerin kullandırıldığını ya da karşılığının ödendiğini ispat yükü kendisine düşen işverenin bu hususu imzalı izin çizelgesi ile kanıtlamış olduğunun kabulü gerekir. Davacı, dava dilekçesinde kendisine çizelgede belirtilen 51.5 günlük yıllık izin alacağına ilişkin ödemenin yapıldığını kabul ettiğine göre, artık davacının bakiye yıllık izin alacağı olduğundan sözedilemez. Mahkemece bu husus gözetilerek davacının yıllık izin ücreti alacağına yönelik talebinin reddine karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile hesaplama yapan bilirkişi raporuna itibar edilerek talebin kabulü yönünde hüküm kurulması hatalı olup bozma nedenidir.

SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 28.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.