Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2014/3384 Esas 2015/362 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Yüksekova Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 03/05/2013
NUMARASI : 2011/459-2013/196

Davacı M.. A.. vekili Avukat İlker tarafından, davalılar Maliye Hazinesi vd aleyhine 21/11/2011 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 03/05/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalılar vekili ve dahili davalı temsilcisi Akif tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız el koyma nedenine dayalı tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece istem kısmen kabul edilmiş, hüküm, davalılar ve dahili davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, kendisine ait küçükbaş hayvanlara kaçakçılık iddiası ile kolluk güçlerince el konulduğunu ve yapılan ceza yargılaması sonucunda üzerine atılı suçtan beraatine ve yedieminde bulunan hayvanların kendisine iadesine karar verildiğini, buna rağmen iadenin gerçekleşmediğini ileri sürerek, bu süreçte mahrum kalınan kazancın davalılardan tazminini talep etmiştir.
Davalılar ise yediemine teslim edilen hayvanların iade edilmemesinde kusurları bulunmadığını, yedieminin malları iade etmediğini, ayrıca davanın zamanaşımı ve husumet yokluğundan reddini savunmuşlardır.
Mahkemece bilirkişi raporu esas alınarak kısmen kabul kararı verilmiştir.
Davaya konu olayda; asıl davada, davacıya ait 671 adet küçükbaş hayvana kaçak oldukları iddiası ile 28/06/2000 tarihinde kolluk güçlerince el konulmuş ve yediemin olarak dava dışı Mehmet Arslan"a’a teslim edilmiştir. Mahkemece, el konulan hayvanların sahibine fiilen teslim edilip edilmediği, teslim konusunda davacıların müracaatı bulunup bulunmadığı yediemin beyanı da alınarak etraflıca araştırılmalıdır. Hayvanların davacıya iade edilmediği anlaşıldığı takdirde, ceza dosyası keşif zaptı da dikkate alınarak hayvanların el koyma tarihindeki değerleri belirlenmeli ve davacının zararı hesaplanmalıdır. Öte yandan, davacının denetim sırasında el konulan hayvanlara ait menşeiy şehadetnamesini ibraz edememesi, ceza mahkemesi kararının 11.06.2002 tarihinde kesinleşmesine rağmen aradan uzunca bir zaman geçtikten sonra 21/11/2011 tarihinde eldeki bu davayı açması gibi davacının kusurları birlikte değerlendirildiğinde zararın artmasında müterafik (bölüşük) kusuru bulunduğu açıktır. Bu durumda, hükmedilecek tazminat miktarından BK. 42, 43 ve 44 maddeleri gereğince uygun miktarda indirim yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile hüküm kurulması doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar yararına BOZULMASINA bozma nedenine göre, tarafların diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına 19/01/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.