Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2015/10866 Esas 2016/2494 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirketten 2011 yılında dükkan satımına ilişkin sözleşme imzalandığını, bu sözleşmenin 8. maddesinde dükkanın müvekkiline en geç 30.06.2012 tarihinde teslim edileceğinin yazdığını, 8.maddenin e bendine göre de mücbir sebep gibi haller olursa teslim süresinin en fazla 90 gün uzatılabileceğinin belirtildiğini, yani sözleşmeye göre normal teslim süresinin 30.06.2012 olduğunu, mücbir sebep halinde en geç teslim süresinin ise 30.09.2012 olduğunu, sözleşmenin cezai şartlar başlıklı 9. maddesinin f fıkrasında ""satıcı dükkan teslimatını zamanında yapmadığı taktirde geçen her ay için günün rayiç bedeli üzerinden kira öder gibi ödemeyi kabul ve taahhüt eder." düzenlemesinin yapıldığını, sözleşmeye göre en son teslim tarihi olan 30.09.2012 tarihinden bu yana geçen 13 aylık süre için toplam 10.400,00 TL ceza şart alacağının davalı taraftan tahsiline ve sözleşmeye konu senetlerin iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiş, son celse vekili, sözleşmenin geçersiz olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece toplanan deliller ve yapılan yargılama sonucunda, taraflar arasındaki sözleşme kapsamında davacının edimlerini gününde yerine getirdiği, ancak satıcı davalı şirketin davacıdan eksiksiz tahsilat yaptığı halde edimlerini yerine getirmediği, gayrimenkulü 30.09.2012 tarihinde teslim etmesi gerekirken dava tarihi itibari ile teslim etmediği, davacı tarafın toplam 10.400,00 TL kira kaybına ilişkin cezai şart talebinin uygun olduğu, ancak taraflar arasındaki sözleşmenin aynen devam ettiği ve sözleşmenin feshedilmediği, bu nedenle senetlerin iptalinin mümkün olmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6098 sayılı TBK’nun 237.(818 sayılı mülga BK"nun 213.) madde hükmü uyarınca ""Taşınmaz satışının geçerli olabilmesi için sözleşmenin resmi şekilde düzenlenmesi şarttır."" hükmünü içermektedir. Anılan hüküm bir geçerlilik şartıdır. Dolayısıyla düzenlenme anında resmi şekilde yapılmamış olan bir sözleşme geçerli kabul edilemez. (Aynı yönde HGK 01.07.2008 tarih 3589-8256 kararı)
Davaya konu uyuşmazlığı teşkil eden 25.05.2011 tarihli satış sözleşmesi resmi şekilde yapılmadığı için geçerli kabul edilemez. Taşınmazın daha sonra tapuda resmi şekilde devrinin tamamlanmış olması da geçersiz olan 25.05.2011 tarihli satış sözleşmesine geçerlilik kazandırmaz.


Öte yandan tapuda resmi şekilde yapılan devir sırasında da alıcı tarafından tapu siciline 25.05.2011 tarihli adi şekilde yapılan sözleşmeye ilişkin bir şerhte konulmamıştır. Bu durumda adi şekilde yapılmış ve geçersiz olan 25.05.2011 tarihli taşınmaz satış sözleşmesine bağlı olarak kararlaştırılan cezai şarta ilişkin hükümlerde geçersizdir.
Mahkemece açıklanan bu yönler gözetilmeden yazılı gerekçe ile davanın kabulü yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 17/02/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.