Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2-4 maddeleri uyarınca mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya kapsamına göre; sanığın idaresindeki araçla yerleşim yeri içinde, iki şeritli, bölünmüş, asfalt kaplama, hız limitinin 50 km olduğu, düz, eğimsiz yolda gündüz vakti sol şeritte seyir halindeyken, seyir istikametibe göre yolun sağından soluna doğru karşıdan karşıya geçmek isteyen katılana ve katılanın elindeki bebek arabasına sol şeritte çarpması şeklinde meydana gelen ve sanığın tali kusurlu olarak bir kişinin 4. derece kemik kırığı olacak şekilde, bir kişinin de basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusurunun olmadığına, ATK"dan kusura ilişkin rapor alınması gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA; 19/04/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.