Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/42564 Esas 2017/12002 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/42564
Karar No: 2017/12002
Karar Tarihi: 04.12.2017

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/42564 Esas 2017/12002 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı, davacıya 2000 TL ödeme yapması gerektiğini iddia eden bir davada 1. Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından suçlu bulunmuş ve davalı avukatı temyiz etmiştir. Ancak, 5219 sayılı yasa ile değiştirilen HUMK'nun 427/2 maddesi gereği temyiz edilebilecek maksimum miktar 2.080 TL'ye yükseltilmiştir. Bu nedenle, temyiz talebi reddedilmiştir ve karar kesinleşmiştir. Kararın detayları için 5219 sayılı kanunun 427/2 maddesi ile HUMK'nun 440/III-1 maddesi incelenmelidir.

13. Hukuk Dairesi 2015/42564 E. , 2017/12002 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 21/04/2015 gün ve 2014/124-2015/218 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, 2000,00 TL alacağın tahsilini istemiş, mahkemece, 21/04/2015 tarihinde davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 04/12/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.