Görevi kötüye kullanma - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2012/15216 Esas 2014/2021 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi kötüye kullanma
HÜKÜM : Beraet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanıklar müdafiinin yüzüne karşı verilen 06/03/2009 tarihli hükümde kanun yolunun; "CMK 231. maddesi gereğince hazır bulunan sanıklar müdafiinin karara karşı bugünden itibaren 7 gün içerisinde mahkememize vereceği dilekçe veya tutanağa geçirilmek üzere zabıt katibine beyanda bulunmak sureti ile CMK"nın 272 ve 273. maddelerinde belirtilen istinaf (Yargıtay) yoluna başvurabilecekleri," şeklinde gösterildiği, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 10/04/2012 gün ve 2011/485 Esas ve 2012/146 sayılı Kararında kabul edilen ilkeler çerçevesinde; kararda, kanun yolu merciin tereddüde neden olabilecek şekilde gösterilmesinin, eski hale getirme nedeni olarak kabulü ile temyiz başvurusunun süresinde yapıldığı ileri sürülebilirse de, sadece bu hususun kanun yolu süresinin işlemeye başlamasını engellemeyeceği, bu durumda temyiz süresinin işleyeceği ve kanuni süreden sonra yapılan temyiz başvurusunun kabul edilmeyeceği, zira belirtilen sürede yanlış mercie bir başvuruda bulunulması halinde, bu yanılma 5271 sayılı CMK’nın 264. maddesi kapsamında değerlendirileceğinden başvuranın haklarının ortadan kalkmayacağı, sanıklar müdafiinin 25/10/2011 tarihli dilekçe ile vekalet ücreti yönünden hükümde düzeltme yapılmasını talep etmesi üzerine Mahkeme Başkanının imzasıyla verilen 04/11/2011 tarihli, "kararın kesinleşmiş olması nedeniyle talep konusunda herhangi bir şey yapılmadığına" ilişkin cevabi yazının da CMK"nın 223. maddesinde sayılan hüküm niteliğindeki kararlardan olmadığı anlaşılmakla;
Sanıklar müdafiin, 06/03/2009 tarihinde usulüne uygun olarak tefhim edilen hükümleri 1412 sayılı CMUK"nın 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 25/10/2011 günlü dilekçe ile temyiz etmiş olduğu anlaşılmakla temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek aynı Kanunun 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 25/02/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.