Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/40486 Esas 2017/11971 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinden (Tüketici Mahkemesi sıfatıyla) verilen 07/10/2015 gün ve 2015/518-2015/541 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, davalı şirket ile yaptığı sözleşme uyarınca taşınmaz satın aldığını, ancak dairenin oturma ruhsatı olmadığını öğrendiğini, oturma ruhsatı olmayan konutun ayıplı mal niteliği taşıyacağını, elektrik ve su aboneliği olmadığından konuta taşınamadığını ileri sürerek oturma ruhsatının davalı tarafından alınmasını, satın alma tarihinden itibaren aylık emsal kira bedeli olan 600 TL"den dava tarihi itibariyle 10.200,00 TL ve oturma ruhsatı alınana kadar aylık 600 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın reddine, ancak davanın açılmasına davalı sebebiyet verdiğinden; davacı tarafından yapılan toplam 171.65 TL yargılama giderinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, davacı davayı avukatla takip ettiğinden ...Ü.T. uyarınca hesaplanan 1.224,00 TL vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından yargılama giderleri ve vekalet ücreti yönünden temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 04/12/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.