Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2014/1641 Esas 2014/2646 Karar Sayılı İlamı

15. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/1641
Karar No: 2014/2646
Karar Tarihi: 16.04.2014

Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2014/1641 Esas 2014/2646 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir eser sözleşmesinden kaynaklanan alacağın tahsiliyle ilgili bir davanın Tüketici Mahkemesinde görülmesinin hukuki olarak mümkün olmadığına karar vermiştir. Buna göre, 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un kapsamı, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi koruyacak şekilde daraltılmıştır. Eser sözleşmeleri gibi istisnai sözleşmelerin bu kanunun hükümlerine tabi tutulması mümkün değildir. Bu konuda Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun da kararı bulunmaktadır. Mahkeme, yerel mahkemenin bu konuda görevsizlik kararı vermek yerine, Tüketici Mahkemesi olarak bakıp esası hakkında karar vermesini hatalı bulmuştur. Kanun maddeleri ise şöyledir:
4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesi.

15. Hukuk Dairesi 2014/1641 E. , 2014/2646 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Marmara Asliye Hukuk Mahkemesi (Tüketici Mahkemesi Sıfatıyla)
Tarihi :24.10.2013
Numarası :2012/59-2013/75

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinden dolayı oluşan alacağın tahsiline ilişkindir.
4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesinde tüketici, “bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi” olarak tanımlanmıştır. Bu tanımlamaya göre yasa, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Bir başka deyişle yasa kapsamına, dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri olağan tüketim işleri alınmıştır. Aksi bir yorumun kabulü, üst düzey teknoloji ile gerçekleştirilen eser sözleşmesi ilişkilerinin dahi 4077 sayılı Yasa kapsamında kalmasını ve bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıklara da Tüketici Mahkemelerinde bakılmasını gerektirir ki, bunun yasanın amacına aykırı olduğu açıktır. Buna göre istisna sözleşmesinden doğan ilişkileri de 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerinin uygulanması hukuken olanaklı değildir. Nitekim Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 26.2.2003 gün ve 2003/15-127 E., 2003/102 K. sayılı kararında bu husus belirtilmiştir. Somut olayda taraflar arasındaki hukuki ilişki eser sözleşmesinden kaynaklandığından, yerel mahkemece görevsizlik kararı verilerek davaya Asliye Hukuk Mahkemesi sıfatıyla bakılması gerekirken, 4077 sayılı Yasa uygulanarak Tüketici Mahkemesi sıfatıyla bakılıp, esası hakkında karar verilmesi yerinde görülmemiş kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacının temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, ödediği temyiz peşin ve Yargıtay başvurma harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 16.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.