22. Hukuk Dairesi 2016/25411 E. , 2019/24121 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 21.06.2002- 30.10.2014 tarihleri arası teknik eleman olarak çalıştığını, fazla çalışma, ulusal bayram genel tatil ve hafta tatil ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının mazeret bildirmeden işe gelmediğini, haklı nedenle iş sözleşmesinin feshedildiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti :
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
Somut olayda, mahkeme gerekçeli kararında fazla çalışma ücret alacağı, ulusal bayram ve genel tatil ücret alacağı ile hafta tatil ücret alacağından %30 indirim yapıldığı belirtilmiş ise de; hüküm kısmında bilirkişi raporu doğrultusunda mahkemenin resen %30 indirim uygulayarak yaptığı hesaplama ve kabul edilen miktarlar hatalı olmuştur. Ek bilirkişi raporunda hesaplanan fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil ücret alacağı ve hafta tatil ücret alacağından %30 indirim yapıldığında tespit edilen miktarlar hükümdeki miktarlardan farklı olup hesaplama hatası sebebi ile kararın bozulması gerekmiştir.
2- Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücreti alacağı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunun "taleple bağlılık ilkesi" başlığını taşıyan 26. maddesinde "Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir." hükmüne yer verilmiştir.
Somut olayda, davacının duruşmada alınan beyanında; yaz- kış ayrım yapmaksızın 07.30-08.00 ile 18.00-18.30 arası çalıştığını, mesaiden sonra arıza olduğu zaman çağrıldığını belirtmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanık beyanları esas alınarak davacının kış aylarında 08.00-18.00 arası 1 saat ara dinlenme ile haftalı 9 saat fazla çalıştığı yaz aylarında ise 07.30-20.00 arası çalıştığı 1.5 saat ara dinlenme düşülerek haftalık 21 saat fazla çalışma yaptığının kabulü ile yapılan hesaplama mahkemece hüküm altına alınmış ise de doğru olmamıştır. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunun "taleple bağlılık ilkesi" başlığını taşıyan 26. maddesine göre davacının duruşmadaki beyanı dikkate alınmadan fazla çalışma ücret alacağı yönünden talep aşılarak karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23.12.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.