Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/1903 Esas 2019/3906 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/1903
Karar No: 2019/3906
Karar Tarihi: 13.06.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/1903 Esas 2019/3906 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, uyuşturucu madde bulundurma suçundan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri ile cezalandırıldı. Ancak yükümlülüklerini ihlal etmesi nedeniyle yeniden yargılandı ve mahkum edildi. Adli sicil kayıtlarında başka suçlardan dolayı tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmadığı anlaşıldı. TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartları bulunmadığından, önce tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra hüküm kurulması gerektiği belirtildi. Mahkeme, yargılama sürecinin kanuna uygun olarak yapıldığı ve hükümde eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı sonucuna vardı ve hükmün onaylandığı açıklandı.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrası
- 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesi
- 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi
- 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrası

10. Ceza Dairesi 2015/1903 E. , 2019/3906 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Çocuk Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
İddianamede ki anlatım ve tüm dosya kapsamına göre sanığın kendiliğinden teslim ettiği uyuşturucu maddeyi infaz kurumuna sokma amacıyla bulundurduğuna dair delil bulunmadığı anlaşıldığından tebliğnamedeki (1) nolu, çağrı yazısının tebliğ edildiği tarihte cezaevinde olmadığı anlaşıldığından da (2) nolu bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 13/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.