Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi : 27/05/2015
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1, 50/1-a, 52/4, 53/6.maddelerine göre mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 17:25 sıralarında sanık ..."in sevk ve idaresindeki minibüs ile yanında yolcu olarak ölen ... ve ... ile birlikte meskun mahal dışında tek yönlü üç şeritli otoyolda seyir halindeyken, olay yerine geldiğinde, yola gereken dikkatini vermediği ve aracının hızına uygun şeritten seyretmediği için aracının ön kısımları ile ön ilerisinde kendisiyle aynı yönde seyir halinde olan sürücü ..."in sevk ve idaresindeki çekiciye takılı yarı römorkun sol arka orta ve köşe kısmına çarpması neticesinde, ..."in vefatı ile birlikte soruşturma aşamasında sanıktan şikayetçi olmadığını ifade eden ..."in nitelikli şekilde yaralanmasına neden olduğu, kazanın meydana gelmesinde sanık ..."in tamamen kusurlu olduğunun kabul ve tespit edildiği olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesindeki hapis ihtaratına hükümde yer verilmemesi bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin eksik incelemeye, kusur tespitine, sanığın lehine olan hususların uygulanmamasının doğru olmadığına, HAGB kararı verilmesi veya cezanın paraya çevrilmesinin gerektiğine, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının (A-3) paragrafının hükümden çıkarılması yerine, "Sanığa verilen uzun süreli hapis cezasının, TCK"nın 50/4-1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 52/3. maddesine göre adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 910 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20.-TL olarak hesabıyla, 18.200.-TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.