9. Hukuk Dairesi Esas No: 2017/7330 Karar No: 2017/21382 Karar Tarihi: 14.12.2017
Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2017/7330 Esas 2017/21382 Karar Sayılı İlamı
9. Hukuk Dairesi 2017/7330 E. , 2017/21382 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili müvekkilinin davalı işyerinde işçi olarak çalıştığını, yıllık izin dönüşünde ücretsiz izne çıkarılmak istenen müvekkilinin bunu kabul etmemesi sebebiyle işten çıkartıldığını, beyanla, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile kıdem ve ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir. B) Davalı Cevabının Özeti: Davalı vekili zaman aşımı def’inde bulunduklarını, davacının izin dönüşü olan 16.01.2013 günü ve devamında izinsiz ve mazeretsiz olarak işe gelmediğini, bu günlerle ilgili tutanak tutulduğunu, devamında 18.01.2013 tarihli ihtarnamenin gönderilerek işe gelmemesinin geçerli bir mazerete dayanıyor olması halinde bu hususu bildirerek işe başlamasının aksi takdirde iş akdinin feshedileceğinin ihtar edildiğini, bu esnada davacının 25.01.2013 tarihli ihtarnamesi ile tek taraflı olarak iş akdini feshettiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir. C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti: Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın Kısmen Kabulü"ne karar verilmiştir. D) Temyiz: Kararı davacı ve davalı vekili temyiz etmiştir. E) Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir. 2-Davacının ıslahı üzerine davalı vekilinin süresinde zamanaşımı definde bulunduğu ve mahkemece zamanaşımı definin hakimlikçe değerlendirilerek karar verildiği görülmüştür. Mahkeme karar gerekçesinde zamanaşımı define ilişkin açıklamalar var ise de bilirkişi bilirkişi raporunda davacının hakettiği fazla çalışma ücretinin brüt 15.807,60 TL olduğu belirtilmekle birlikte hesaplamaların tanık beyanlarıyla hesaplanan 12.477,78 TL üzerinden yapıldığı ve tanık beyanıyla olan dönem için %30 takdiri indirim yapılarak sonuca gidildiği mahkemenin zamanaşımı değerlendirmesinin denetlenemediği anlaşılmıştır. Öncelikle bilirkişinin hakimin takdirinde olan takdiri indirimi kendisinin uygulaması hatalıdır. Takdiri indirimi hakim kendisi hesaplamalıdır. Ayrıca zamanaşımı defi denetlenebilir bir şekilde değerlendirilmeli ve denetlenebilir bir şekilde ortaya konmalı, gerekirse hakim ya da bilirkişi tarafından bir rapor oluşturulmalıdır. Hüküm kurulurken takdiri indirim sadece tanıkla ispatlanan kısım üzerinden yapılmalıdır. Bu nedenlerle mahkemenin denetime elverişli olmayan kararının bozulması gerekmiştir. F) SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.