Sahte müstahsil makbuzu kullanmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/729 Esas 2021/2313 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte müstahsil makbuzu kullanmak
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Sanığın üretmediği pamuğu üretmiş ve satmış gibi göstererek, Orsan Dış Ticaret ... Ltd. Şti.den temin ettiği 01/03/2009, 02/03/2009 ve 03/03/2009 tarihli 717, 719 ve 722 sayılı üç adet müstahsil makbuzu ile İlçe Tarım Müdürlüğüne müracaatta bulunarak destekleme ödemesinden faydalandığı ve bu suretle Vergi Usul Kanunu’na muhalefet suçunu işlediğinin iddia olunduğu olayda; sanığın suça konu makbuzları vergi indirimi ile ilgili bir işlemde kullanmamış olması nedeniyle fiilin sübutu halinde 5237 sayılı TCK"nin 207. maddesinde düzenlenen "özel belgede sahtecilik" suçunu oluşturacağı, ancak aynı makbuzlar nedeniyle temyize konu davanın Vergi Usul Kanunu’na muhalefet suçu yönünden tefrik edildiği Diyarbakır 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2012/100 esas ve 2013/349 karar sayılı dosyasında, özel belgede sahtecilik ve nitelikli dolandırıcılık suçlarından devam eden yargılama sonucunda, sanık hakkında mahkumiyet kararı verildiği, kararın Yargıtay 15. Ceza Dairesi’nin 06/02/2020 tarih ve 2017/12598 esas, 2020/1571 karar sayılı ilamı ile bozulduğu ve davanın derdest olduğunun anlaşılması karşısında, mükerrer yargılamanın önlenmesi için, aralarında hukuki ve fiili irtibat bulunan temyize konu dava ile Diyarbakır 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2012/100 esas ve 2013/349 karar sayılı dosyalarının mümkün olması halinde birleştirilmesi, mümkün olmaması halinde delil olabilecek belgerin onaylı örneklerinin dosya arasına konulmasından sonra sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken eksik inceleme ve araştırma ile mahkumiyet hükmü kurulması,
2- Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 14.02.2012 tarihli, 2012/1506 Esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında “sahte müstahsil makbuzu kullanma" suçundan kamu davası açılmış ise de, sanık hakkında anılan suçtan verilmiş bir mütalaa bulunmadığı anlaşıldığından; 213 sayılı VUK"nin 367. maddesi gereğince kovuşturma şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceği Vergi Dairesi Başkanlığından sorularak, sonucuna göre sanığın hukuki durumlarının değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3- Kabule göre de;
a) Sahte müstahsil makbuzu kullanmak suçunun 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359/b maddesinde düzenlendiği gözetilmeden, aynı Kanun’un 359/a-2. maddesinden hüküm kurulması suretiyle eksik ceza tayin edilmesi,
b) Suça konu müstahsil makbuzlarının aynı tarihte İlçe Tarım Müdürlüğü’ne ibraz edilmiş olması karşısında TCK’nin 43/1. maddesindeki zincirleme suç hükümlerinin uygulanma koşulları oluşmadığı, belge sayısının TCK’nin 61. maddesindeki temel cezanın belirlenmesinde dikkate alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
c) Mahkum olduğu uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, kasten işlenmiş suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan ve kazanılmış hakka konu edilemeyen 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasına karar verilmesi gerektiği halde uygulanmaması,
d) Suç tarihinin suça konu müstahsil makbuzlarının Bismil İlçe Tarım Müdürlüğü’ne verildiği 10/03/2009 olduğu gözetilmeden gerekçeli karar başlığında 10/04/2009 olarak yanlış yazılması,
e) Suç konusu belge asıllarının akıbeti hakkında karar verilmemiş olması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, sanığın kazanılmış haklarının saklı tutulmasına 09/03/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.