Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/12874 Esas 2019/7050 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/12874
Karar No: 2019/7050
Karar Tarihi: 30.05.2019

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/12874 Esas 2019/7050 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı tarafın tazminat talebi reddedilmiştir. Mahkeme kararına yapılan temyiz başvurusu reddedilmiştir. Karar, 5236 sayılı Kanun ile HUMK'a eklenen ek madde 4 gereğince 01.01.2016 tarihinden itibaren 2.202,00 TL olan kesinlik sınırını aşmadığı için, kesin niteliktedir. Yargıtay da İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca temyiz istemini reddetmiştir. Kararda geçen kanun maddesi ise HUMK'nın 427. maddesi ve ek madde 4'tür.

17. Hukuk Dairesi 2016/12874 E. , 2019/7050 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:

-K A R A R-

07.10.2004 tarih, 25606 Sayılı Resmi Gazetede yayınlanan ve 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5236 sayılı Kanun ile HUMK.’a eklenen ek madde 4 ile aynı Yasanın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2016 tarihinden itibaren 2.202,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden, davacı yönünden reddine karar verilen miktar 1.480,00 TL olup, davacı yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün kesin olması nedeniyle REDDİNE ve peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 30/05/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.