Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/5492 Esas 2019/16595 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5492
Karar No: 2019/16595
Karar Tarihi: 30.10.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/5492 Esas 2019/16595 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, bir markette müştekiden cep telefonunu isteyerek kazan fotoğraflarını çekmek için kullanmayı istedi. Müştekinin sanığı tanıması nedeniyle güvenerek telefonu vermesinin ardından, sanık telefon ile birlikte marketten ayrılıp geri getirmedi. Bu eylem, hırsızlık suçunu oluşturduğundan, mahkumiyet kararı verildi. Ancak, sanığın daha önce İzmir 26. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2 yıl 6 ay hapis cezası nedeniyle tekerrüre düştüğü belirlendi. Bu nedenle, mahkeme kararı bozuldu ve sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejimi ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması kararlaştırıldı. Kararda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır: TCK 142/2-h, TCK 141/1, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, 1412 Sayılı CMUK'nın 321. maddesi, 322. maddesi, ve 326/son maddesi, 5275 Sayılı Kanunun 108/2. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2019/5492 E. , 2019/16595 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın, markette bulunan müştekiden, yapmış olduğu kazanın fotoğraflarını çekmek için cep telefonunu istediği, müştekinin de daha önceden tanıyor olması nedeniyle güvenerek telefonu sanığa verdiği ve sanığın telefon ile birlikte marketten ayrılıp geri getirmediği olayda, sanığın eyleminin TCK"nin 142/2-h maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu gözetilmeden, aynı Kanun"un 141/1. maddesine göre uygulama yapılması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,
Sanığın adli sicil kaydına göre İzmir 26. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.12.2007 gün ve 2006/709 Esas – 2007/748 Karar sayılı ilamında yer alan hırsızlık suçundan verilip 01.02.2012 tarihinde kesinleşen 2 yıl 6 ay hapis cezasının daha ağır olması sebebiyle tekerrüre esas alınması gerekirken, İzmir 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 18.12.2012 gün ve 2012/1735 Esas - 2012/1879 Karar sayılı ilamına konu 10 ay hapis, 500,00 TL adli para cezasının tekerrüre esas alınması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun"un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılmasına ve yerine ""İzmir 26. Asliye Ceza Mahkemesinin 2006/709 Esas – 2007/748 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınarak sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve buna bağlı olarak denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi"" ibaresinin eklenmesine, ancak aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle 1412 Sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı korunarak, 5275 Sayılı Kanunun 108/2. maddesi gereğince mükerrir olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek sürenin, İzmir 4 Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/1735 Esas - 2012/1879 Karar sayılı ilamına konu 10 ay hapis ve 500,00 TL adli para cezası esas alınarak belirlenmesine karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30.10.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.