Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/23202 Esas 2019/24073 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/23202
Karar No: 2019/24073
Karar Tarihi: 23.12.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/23202 Esas 2019/24073 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi         2016/23202 E.  ,  2019/24073 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
    DAVA TÜRÜ : ALACAK

    Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

    Y A R G I T A Y K A R A R I

    Davacı İsteminin Özeti:
    Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile davacıya ödenmediğini iddia ettiği bir kısım işçilik alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
    Davalı Cevabının Özeti:
    Davalı vekili; husumet itirazında bulunmuş, müvekkili ile davacının sigorta kayıtlarında işvereni gözüken firmalar arasında asıl alt işveren ilişkisinin bulunmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
    İhbar olunanlardan ... İletişim İnş. Enerji Taah. San. ve Tic. A.Ş. vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
    Mahkeme Kararının Özeti:
    Mahkemece; toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kabulüne karar verilmiştir.
    Temyiz:
    Karar, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
    Gerekçe:
    1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre; davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazları yerinde değildir.
    2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacı lehine karar verilen vekalet ücreti noktasındadır.
    Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13. maddesinde; tarifenin ikinci kısmının ikinci bölümünde gösterilen hukuki yardımların konusu para veya para ile değerlendirilebiliyor ise avukatlık ücretinin, davanın görüldüğü mahkeme için tarifenin ikinci kısmında belirtilen maktu ücretlerin altında kalmamak kaydıyla (yedinci maddenin ikinci fıkrası, dokuzuncu maddenin birinci fıkrasının son cümlesi ile onuncu maddenin son fıkrası hükümleri saklı kalmak kaydıyla,) tarifenin üçüncü kısmına göre belirleneceği, ancak hükmedilen ücret kabul veya reddedilen miktarını geçemeyeceği düzenlenmiştir.
    Somut olayda, mahkemece davacının kabul edilen alacaklarının toplam tutarı gözetildiğinde davacı lehine hükmolunan vekalet ücreti Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi 13/2 maddesine göre 3.200,31 TL olması gerekirken, yazılı şekilde 2.751,51 TL vekalet ücretine hükmedilmesi isabetli olmamıştır.
    Mahkemece vekalet ücretine ilişkin verilen karar hatalı olup bozma sebebi ise de, bu yanlışlıkların düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
    Sonuç: Hüküm fıkrasında yazılı “Kabul edilen dava değeri üzerinden karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca 2.751,51 TL vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine,” ifadesinin silinerek yerine “Kabul edilen dava değeri üzerinden karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca 3.200,31 TL vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine,” yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edenlerden davalıya yükletilmesine, 23.12.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.







    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.