Sahte fatura kullanmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/13664 Esas 2018/5273 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/13664
Karar No: 2018/5273
Karar Tarihi: 04.06.2018

Sahte fatura kullanmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/13664 Esas 2018/5273 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen davada, suçlu olduğu iddia edilen kişi sahte fatura kullanmak suçundan yargılanmıştır. Ancak Vergi Dairesi Başkanlığı'nın mütalaası sahte fatura düzenleme suçuna ilişkindir ve davaya konu edilmemiştir. Yargılama sonucunda 2005 yılında işlenen suçun zamanaşımı gerçekleştiği, dolayısıyla suçlu bulunamayacağı kararlaştırılmıştır. Kararda belirtilen kanun maddeleri: 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 367. maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7 ve 66/1-e maddeleri, 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunu'nun 9. maddesi, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/8. maddesi ve 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321 ve 322. maddeleridir.

11. Ceza Dairesi 2017/13664 E. , 2018/5273 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanmak
HÜKÜM : Beraat

213 sayılı Yasanın 367. maddesi uyarınca dava şartı olan Vergi Dairesi Başkanlığı’nın mütalaası ve dayanağı olan vergi suçu raporu ile eklerinin “2005 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçuna ilişkin olduğu halde, Ümraniye Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 02.03.2008 tarih ve 2008/1998 Esas sayılı iddianamesi ile vergi incelemesi ve mütalaa konusu yapılmayan “sahte fatura kullanma” suçundan açılan davaya devam edilerek yazılı şekilde karar verilmesi yasaya aykırı ise de, zamanaşımının gerçekleştiği anlaşılmakla;
2005 takvim yılında sahte fatura kullanma suçu yönünden, suç tarihinin en aleyhe kabulle 16.04.2006 olduğu gözetilerek yapılan incelemede; 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 7 ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddeleri hükmü uyarınca; “sahte fatura kullanma” suçunun yasada gerektirdiği cezasının miktarı ve üst sınırına göre, 5237 sayılı Kanunun 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı yasanın 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE, 04.06.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.