9. Hukuk Dairesi 2017/2997 E. , 2017/21295 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı farkı, ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti ve yemek ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin özelleştirme yoluyla devreden işveren olan ... Elektrik Üretim A.Ş."nin alt işvereninde 2005-2007 yılları ile 26/10/2011-23/06/2015 tarihleri arasında iki dönem çalıştığını, iş akdinin işveren tarafından bildirimsiz olarak feshedildiğini, müvekkiline kıdem tazminatı ödendiğini ancak ilk dönem kıdem tazminatının ödenmediğini, ayrıca ihbar tazminatı ödenmesi gerekirken ödenmediğini, müvekkili davacının kıdem tazminatının iş akdinin feshinden yaklaşık 2,5 ay sonra ödendiğini, geç ödenen kıdem tazminatının en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte ödenmesi gerektiğini, müvekkilinin kullanmadığı yıllık izinlerinin olduğunu ve karşılığının ödenmediğini, üçlü vardiya şeklinde çalışan müvekkiline gece vardiyasında yemek verilmediğini iddia ederek; kıdem tazminatı farkı, ihbar tazminatı, kıdem tazminatı faizi, yıllık ücretli izin ve yemek ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; husumet itirazlarının olduğunu, davacının çalıştığı işte müvekkili kurumun ihale makamı olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı, davalı işyerinde alt işverenler nezdinde iki dönem halinde çalıştığını, ilk dönemin 2005-2007 yıllarında 24 ay olup,, ikinci çalışma döneminin ise 26/10/2011-23/06/2015 tarihleri arasında olduğunu iddia etmiştir. Davalı, ikinci dönem çalışmayı kabul etmekle birlikte, ilk dönem çalışmayı kabul etmemiştir.
Davacıya ait hizmet döküm cetveli incelendiğinde; davacının ikinci dönem çalışmasının iddia ettiği şekilde hizmet döküm cetvelinde görüldüğü, ancak ilk dönem çalışmasının hiç görülmediği anlaşılmaktadır.
Davacı, iddia ettiği ve kayıtlarda görünmeyen ilk dönem çalışması bakımından delil de gösterememiş, mahkeme de ilk dönem çalışma iddiasını dışlayarak sonuca ulaşmıştır. Ancak hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının ikinci dönem işe başlama tarihinin 26/10/2011 olmasına rağmen, nereden bulunduğu belli olmayacak şekilde işe başlama tarihi 25/07/2011 olarak belirlenmiştir.
Davacının hizmetinin 26/10/2011-23/06/2015 tarihleri arasında kabul edilmesi gerekirken 25/07/2011-23/06/2015 kabul edilmesi hatalıdır.
3-Kabule göre de; 25/07/2011-23/06/2015 olarak belirlenen hizmet süresinin 3 yıl 10 ay 28 gün olmasına rağmen 5 yıl 1 ay 12 gün olarak hesaplanması da ayrıca hatalıdır.
4- Hükmedilen miktarların net mi brüt mü olduğunun hükümde belirtilmemesinin infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi de hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 14.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
