MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından manevi tazminatın miktarı, eşi adına kayıtlı taşınmazın adına devri veya oturma hakkı talebi hakkında verilen karar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, paranın alım gücüne, kişilik haklarına, özellikle aile bütünlüğüne yapılan saldırının ağırlığına, manevi tazminat isteyenin boşanmaya yol açan olaylarda ağır ya da eşit kusurlu olmadığı anlaşılmasına nazaran davacı kadın yararına hükmolunan manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile, Türk Borçlar Kanununun 52. ve 58. maddeleri nazara alınarak daha uygun miktarda manevi tazminat (TMK m. 174/2) takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
2- Davacı kadın 17.07.2014 tarihli ıslah dilekçesiyle boşanma davasındaki taleplerine ek olarak aile konutu olarak oturulan konutta engelli çocukları ile birlikte oturduğunu, davalı eşin kendisini ve çocukları bu yerden çıkarma ihtimalinin bulunduğunu belirterek davalı eşi adına kayıtlı ve halen oturdukları taşınmazın tapuda adına tescilini veya 20 yıl süreli oturma hakkı verilmesini talep etmiştir. Mahkemece “davacı tarafın ıslah dilekçesinde talep ettiği taşınmaz 1999 yılında ve mal ayrılığı rejiminin yürürlükte olduğu tarihte edinilmiş olduğundan bu davada değerlendirilmesine yer olmadığına davacının bu konuda dava açma hakkının saklı tutulmasına ve bu konuda karar verilmesine yer olmadığına’’ davacının talep etmiş olduğu oturma hakkının ise reddine" şeklinde hüküm kurulmuştur.
a-Davacı kadının taşınmazın devrine yönelik talebi hakkında olumlu olumsuz hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
b-Anayasanın 141/3. maddesi "bütün mahkemelerin her türlü kararları gerekçeli olarak yazılır" buyurucu hükmünü içermektedir. Hukuk Muhakemeleri Kanununun 297. maddesinde de kararın kapsayacağı hususlar ayrıntılı biçimde belirtilmiş olup, bu maddenin 3. bendine göre, mahkeme kararlarında iki tarafın sav ve savunmalarının özeti, anlaştıkları ve anlaşmadıkları hususlar, çekişmeli konular hakkında toplanan deliller, delillerin tartışılması, ret ve üstün tutulma nedenleri, sabit görülen vakıalarda bunlardan çıkarılan sonuç ve hukuki sebebin açıkça gösterilmesi zorunludur. Yerel mahkemenin hangi delillerle sonuca ulaştığını
değil, dayanılan delillerde yer alan hangi vakıanın kabul edildiğini Yargıtay denetimine elverişli şekilde gerekçeli olarak açıklaması zorunludur. Mahkemece; kadının oturma hakkı talebinin reddine dair gerekçe karar yerinde gösterilmemiştir. Bu haliyle karar yeterli gerekçeden yoksun olup, Hukuk Muhakemeleri Kanununun 297/1-c maddesindeki unsurları içermemektedir. Bu bakımdan gerekçesiz karar oluşturulması usul ve kanuna aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (1.), (2/a) ve (2/b) bentlerinde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 20.06.2017 (Salı)